புத்தாண்டுக் கனவு

மல்யுத்தம் பெருக்கி மண்ணாள முனைவோரின்
சொல்யுத்தம் தோற்று சுயநலங்கள் சுருங்கிடவே,
இல்லாதது இயலாதது இல்லாமல் போகவும்,
பொல்லாதது பொய்யானது பொய்யாகிப் போகவும்,
நில்லாதது நிலைக்காதது நெஞ்சைவிட் டகலாவும்,
கல்லானது கடவுளென கனிவாக இனிக்கவும்,
வில்லெடுத்த விஜயனின் வீறுகொண்ட அம்பென,
துல்லியக் குறிக்கோள்கள் துணிவுடன் வெல்லட்டும்!
எல்லார்க்கும் எல்லாமும் கிட்டாது போயினும்,
எல்லோரும் எல்லாமும் பெற்றிடும் முயற்சியில்,
வல்லானின் வழித்தடம் வரம்பினைக் கடக்காது,
நல்லோரும் நல்வாழ்க்கை நிலமெங்கும் பெற்றிட,
பல்லுயிரும் ஓம்பும் பரிவுடையோர் பெருகிடும்,
நல்லுலகைக் காண்பதே புத்தாண்டுக் கனவாம்!

ப.சந்திரசேகரன் .    

New Year Song for 2019

      HAPPY NEW YEAR

Years neither begin nor end.

They are marked in between, 

As convenient flash points of time,

Calibrated by coefficient calendars 
With notes of caution and character. 

But the character of every calendar,
Is made to trespass prefixed guidelines,
By an epidemic of encroaching evil events, 
Orchestrated by harmful human howlers, 
And the nebulous course of nature.

Corruption,ghastly crimes and cyclones, 
Consume the running passage of time,
Throwing challenges to the themes of life.
How to live,is no more a leading norm.
The way one lives,is their life's charm.

Our social websites exist at the cost of society;
Somewhere we miss the warmth,in vain variety.
The right to privacy overtakes all other rights;
Days and nights set stages for frail,new heights.

Fight to survive,is now an archaic prescription.
Fight to usurp others'rights,is an ugly addiction.
But when a crisis strikes,humanity is always one,
Raising fresh hopes on faith,as a fabric well spun. 

P.Chandrasekaran.

Christmas Song December 2018

Be a pedestrian in thought and deed;
Bind yourself to the soil as its breed.
Cross friends and foes on love's lanes, 
Cutting across,the hatred campaigns.

There are no missing pages in the Bible;
We miss instead,the directions infallible.
Caught in a wireless web of volatile sites,
Our wits vacillate,amidst wavering bytes.

Where qualms are billed,scruples are sold;
Miscounting of beads keeps morals untold.
Missed morals,mask the might of the mind;
Unmasked minds,meet morals,well defined.

Church and churchyard fix our life's themes;
Themes match tunes and songs to our dreams.
All tunes spring from the tolling church bells;
All songs hail from where,peace plainly dwells.  
P. Chandrasekaran

Tragedy's Roadblocks.

A true tragedy is that
Which puts the soul
Into a boiling cauldron of emotions.
The anguish of a tarnished soul,
Is the worst ever tragedy in isolation.
Loss of image is as much a shame
As being undressed in public.

Life's relief lines are tragedy's roadblocks.

Death for instance is not a tragedy,

When life is not worth living.
Where the soul overpowers
The stuffy strangleholds of tragedies,
The waves of tragedy recede,
Never to rise up and cross the shore.
Hope is a resilient rower against
The bullying waves of a sea of sabotage.

Colossal tragedies are call sheets for
Collective display of humanism.
The awkward phenomenon of tragedy,
Is its perennial failure in the hands of hope.
In the radiance of human strength,
At the glow of stoic resignation,
The body of tragedy is undressed 
To stand in a state of solid,squalid shame;
The defeat of tragedy retrieves the image of 
Many a tarnished soul from the post of pillory .
All tragedies trickle down to vapours 
At the high heat of positive flames,
Roused by regular reinforced courage.
P. Chandrasekaran.

யாரோ? சொல்வீரோ?

நல்லதுக்கும் கெட்டத்துக்கும் நாள்குறிப்ப தாரோ? 
நம்பிடுவோர் சொல்லுவது கடவுளெனும் பேரோ? 
வாழ்வதற்கும் சாவதற்கும் தனித்தனி போரோ? 
வீழும்போது தாங்குவது  வேழமெனும் வேரோ?

எல்லைக்கொரு கல்லுவச்சு பேருவச்சா,ஊரோ? 
வம்புச்சண்டை செய்திடவே வரப்பு வைப்பாரோ? 
வாழைமரம்  வெட்டியபின் மிஞ்சுவது நாரோ?
ஏழையோட வாழ்வுமட்டும் பட்டுப்போன பயிரோ?.
   
நெல்லுக்கும் கரும்புக்கும் நெருக்கமே  சேறோ?
பொம்பளைங்க பேச்சுக்குள்ளே புதிர்கள் உள்கூரோ? 
பொழப்பில்லா ஆம்பிளையை புருஷனென் பாரோ? 
இழப்பில்லா வாழ்கையிங்கே யாரும் கண்டீரோ?

கல்லுக்கும் கடவுளுக்கும் கணக்குகள் வேறோ? 
நம்பவைச்சு கழுத்தறுப்போர்,நல்லவரா வாரோ? 
தாழ்ந்தவர் தவிக்கையிலே துக்கம் துடைப்போரே, தோழமைக்கு தோள்கொடுப்பர் எனச்சொல் வீரோ? 
ப.சந்திரசேகரன் .        

Hurricanes of Paradox.

A series of turbulent hurricanes,
Uprooted not only trees but also statues;
Statues of mortals as well as Gods,
Raised tall,taller and the tallest,
Crumbled to the bottom of history.
History made a huge loud laugh, 
Huger and louder,than the hurricanes,
Heckling the hands that rewrote its pages.

Truth flexes its muscles against falsehood, 
Even in dreams,because dream boats sail 
In shadow waters,spinning shallow stories.
History is a tree hailing from the soil of facts;
Not one,planted by wild gadgets of graphics, 
Morphing mock roots,through magic flicks. 
The hard pages of history will hardly include,
Events of falsehood,corrupting files of facts.

Shrines of different faiths solidly swear to shift
Each other's base,in a successive,religious rift.
Graphic hurricanes graft a gargantuan wedge,
Between faith and facts,on a risky razor's edge.
Religion and history never ravish from rubbish.
Paradox can not foul facts,from motives selfish.
Factors of faith have flourished against all odds;
As history has withstood,the onslaught of frauds. 
P. Chandrasekaran

தோற்கலாம் வா!

தோற்கலாம் வா!
தோல்வி ஒரு சூழல்.
வெற்றியின் வழியினைச் 
சூழ்ந்திடும் மேகம்; 
தொற்றிடும் நோயெனப் 
பரவிடும் வேகம். 
தோற்கலாம் வா!
தோல்வி ஒரு தேடல்.
முன்னால் நிற்பவர்கள்
நம்மை நடத்துகிறார்களா,
நகைக்கிறார்களா?
பின்னால் வருபவர்கள்
நம்மைத் தாங்குகிறார்களா
தாண்டுகிறார்களா?,
நாம் விழுந்ததற்கு காரணம்,
பாதையில் பள்ளமா?
பதைத்திடும் உள்ளமா?
விழுந்து எழுந்தோமெனில்
தோல்வி ஒரு பாடம்;
விழுந்து மடிந்தோமெனில் 
தோல்வி ஒரு சாபம்,
தோற்கலாம் வா!
தோல்வி ஒரு தேடல்.
ப.சந்திரசேகரன் .      

Cut &Paste

Each one's days,route through a rapid repeat,

Like Whats App messages received and rolled.

The happenings are mostly a cut&paste call.

Symbols reign more than spontaneous words,

Suggestive of structured emotions not born,

But triggered tactfully by motorized motion.
The brain is mechanically wound or rewound,

Not having to wait for sprouts from its ground.

The norms of sharing,are for navigating a natter
Shunning endearing moves,as a mythical matter.
The cut & paste calendar is a clear cocktail process
That keeps a suspended brain,in its laid back recess.
Silly nothings appear as images on the touch screen
To be swiped for a casual,cut&paste of the days,clean.
P. Chandrasekaran

குளியல்

அருவியில் குளிக்கையில்,நீரின் ஆவேசம்; 
ஆற்றினில் குளிக்கையில்,நீருடன் கைப்பேசும். 
கடலினுள் குளிக்கையில்,கடந்திடும் அலைசீறும் . 
குளத்தினுள் குளிக்கையில்,படிகளில் பரவசம்; கிணற்றில் குளிக்கையில்,முழுவுடல் கிறங்கும்.
நீச்சல் குளத்தினில்,விழுந்தெழும் வேகத்தில், 
உச்சிமுதல் பாதம்வரை,நீரோடு போர்புரியும். 
குழாயில் குளிக்கையில்,குதூகலம் குறைவாகி,  
மழைநீரில் மறுகுளியல்,நடந்திடவே மனமேங்கும்.
தீயில் குளித்தாலோ,மறுகுளியல் மாயமாகும்.
குளியலின் குணமனைத்தும்,குளிப்போர் மாட்டே! முளைத்திடும் முள்செடியும்,குளித்திடும் மழைநீரில்.        
ஆறறியா ஊரோடு,ஊரறியா ஊற்றுநீரும்,
நீரறியாத் தலையும்,தலையறியாத் தருமமும்,
வேரறியா மண்ணோடு,வறண்டவழிப் போயிடுமே!
பிறப்பின் பெயர்சொல்லி,பூப்பினைப் பறைசாற்றி, 
நீரோடும் நெறியோடும்,நாள்குறித்துக் குளிக்க, 
சேர்ந்திடும் களங்கத்தை கழித்திடும் புனிதநீர்.
வாழ்க்கையின் சங்கதிகள்,கலசத்தில் சாம்பலென,
கூத்துகள்  முடிந்தபின்னே,குளித்திடும் திதிகளுடன்;
நீத்தாரின் நினைவுகளும்,காத்தோரின் காரியமும்,
பூத்துக் குளித்திடுமாம்,புனிதநீர் சாகரத்தில்! 
ப.சந்திரசேகரன் .        

Ageing Apps.

Get ready ageing guys,
Anytime we may be made,to breathe our last.
But no flag anywhere,will be flown half mast.
Ageing is grooming oneself,for soil and ashes.
Against Alzheimer's and Parkinson's flashes.
Neither forget the past,nor forego the present;
Never ever register any note of daring dissent.
Tomorrow's dreams have all come to a pause;
Every day is a bonanza at the sprint of a toss.
As Time tosses the coin for a head or tail piece
Our life breath goes extinct or gets a new lease .
A Will made in good sense,never means haste;
But a weird Will,is worse than dying intestate. 
Oh,if we'cease upon the midnight with no pain,'
The Will of John Keats,will be valid to sustain.
Our last breath is not a loss or gain for the air,
That builds its boundless breathing everywhere. 
Hence,save files that are a worthy stuff to read;
So that our kith and kin browse them for a lead.
  {Note:- files--memories;read,browse--recall}.
P. Chandrasekaran.

கர்வத்தில் கஜா

வாழமரம் வச்சவன 
வாழவைக்கும் வாழையின, 
வேரோட சாச்சுவுட்டு 
வாழையோட அவனுக்கும், 
வாய்க்கரிசி போட்டாச்சு; 
தென்னமர தோப்புவெச்சு 
தெனாவட்டா இருந்தவன, 
படுக்கப்போட்ட தென்னையோட, 
பாடையில வச்சாச்சு; 
நெல்லுவயல் நெறயவச்சு 
நெஞ்சுநிமித்தி நின்னவன, 
நெல்லோட சேத்துவெச்சு, 
தண்ணிக்குள்ள மூழ்கவைச்சு, 
தெவசம் கொடுத்தாச்சு; 
ஏழைபாழ வீட்டையெல்லாம் 
எடுத்தெறிஞ்சு போட்டபின்ன, 
எல்லாரும் வீதியில, 
விதியத்து கதியத்து 
வயிறெரிஞ்சு நிக்கயில, 
வேட்டிய மடிச்சுக்கட்டி 
வேறுதெச போயாச்சு. 
சேதமெல்லாம் பார்வையிட்டு 
பேதமெல்லாம் பேச்சாகி 
ஊர்முழுக்க கேக்கயில, 
இதுவும் கடக்குமென, 
எல்லாரும் நெனக்கயில 
இன்னொரு பேருவச்சு, 
எங்கவெச்சு வெளுப்பேனோ 
எனக்கே தெரியாது! 
ப.சந்திரசேகரன் .         

பூதாகரப் புயல்

வயலும் வாழ்வும் வறண்டு கிடக்க, 
புயலொன்று பூதமென புகலிடம் புரட்டி,
பயத்தினை பாயென பாடைபோல் விரித்து, 
சாய்த்திடும் மக்களை,சமத்துவக் கூடத்தில்! 
இயக்கம் அனைத்தும் இருளில் மூழ்கிட, 
இயல்பு வாழ்க்கையே நடைபிண மாகும். 
முயற்சியின்  முகவரி முழுவது மழித்து, 
பயிருடன்  தோப்பும் படுகுழி தள்ளி, 
காய்த்திடும் மரங்களை,கால்மிதி ஆக்கிடும்.  
தயங்கித் தயங்கியே துளிர்த்திடும் வேளாண், 
மயங்கி மடிவதே மறுவழி ஆகுமோ! 
இயற்கையின் சீற்றம் ஏழையின் மீதெனில், 
அயரும் அவரது அல்லல் அகற்றுதல்,
செயற்கை ஊற்றாய் செழித்திடும் செல்வமே! 
புயலின் புண்களை வலிகளாய் சுமப்பதே, 
உயர்ந்திடா மனிதரின் துயரத் தொடராம்.
வயிற்றின் பசியை வாடிக்கை யாக்கி,
வியர்வைத் துளிகள் விதைகளாய் ஊன்றிய, 
பயிர்களை எல்லாம் பிரித்து மேய்ந்திடும், 
புயலின்  பேரிடர்,போக்குதல் புலருமோ? 
 ப.சந்திரசேகரன் .        

சடங்குகள்

     சடங்குகள் வழக்கு முறைகள்;வாழ்க்கை நெறிக
ளன்று.ஜனனம் முதல் மரணம் வரை சடங்குகள் திணிக் கப்படுகின்றன.சடங்குகளைப் புறக்கணித் தால் விளைவுகள் விபரீதமாகுமோ என்று அஞ்சியோ அல்லது சடங்கு நிகழ்வுகளில் இயந்திரத் தன்மை யோடு கலந்துகொண்டோ,நம்மில் பலரும் சடங்கு களைப் பின்பற்றுகிறோம்.
    ஒருவகையில் பார்த்தால் நாம் அனைவரும் சமூக வலையின் சடங்குகளில்,சிக்கிய மீன்களே!பிறந்தால் புண்ணியதானம்;பெண்ணினம் மலர்ந்தால் புண்ணியதானம்;ஆணும் பெண்ணும் மணந்தால் சடங்குகளின் சரவெடி;மறைந்தால் ஆன்மநிறைவு வேண்டி,ஆரோகனச் சடங்குகள்.
   ஆண்டாண்டு காலமாய் நம்மை ஆண்டுவந்த சடங்குகள் இன்றைக்கு இரத்த பந்தங்களின் நேரமும் தூரமும் கருதி,சுருங்கக்கூறி விளங்கவைக்கும் கதைகளாய் மாறிவருகின்றன.அலைபேசிமூலம் உலகில் ஆளுக்கொரு மூலையில் நின்று,தாங்கள் சம்பத்தப்பட்ட,தாங்கள் நிகழ்த்தவேண்டிய சடங்கு களை,தூரம் தகர்த்து  தங்கள் பார்வைக்குள்  கொண்டுவருகின்றனர் புதிய தலைமுறையினர். 
   திருமணச் சடங்குகளின் நேரமும் நிர்ணயமும்  வெகுவாகவே குறைக்கப்பட்டு வருகின்றன.வேதம் ஓதுவோரும் பிசி;கேட்போரும் பிசி.அந்திமச்சடங்கு களின் கதையை எடுத்துக்கொள்வோமெனில், ஒரேநாளில் உடலாகி,தனலின் இறுதிச் சாம்பலாகி, நீரில் சங்கமித்து,ஆன்மா,நீத்தார் நினைவாகிறது.
    அன்பு பாராட்டும் மனிதருக்கு அன்பே சடங்காகும்; கடமை போற்றும் மனிதருக்கு,கடமையே சடங்காகும்.  இணைந்து வாழ்ந்தோரை இறுதிவரை நினைத்து வாழ்வோமெனில்,அதைவிடச்  சடங்கு வேறொன்று மில்லை.
    காலத்தின் தேவையை அனுசரித்து வாழ்க்கையின் சடங்குகள் பழைய வரலாறாக மாறிவரும் வேளை யில்,இறைவழிபாட்டுச் சடங்குமுறைகளில் மட்டும் ஆண் பெண் பாகுபாடும்,சாதிமத பேதமும்,விடாக் கண்டன் கொடாக்கண்டனாக,நம் மென்னியை இறுக்கிப்பிடிப்பது,சடங்குகள் சிக்கவைக்கும் வலைகள் மட்டுமன்று;சில வரைவுகளில் அவைகள் சுருக்குக் கயிறாக மாறி,மனித இனத்தை மூச்சுமுட்டச் செய்யும்,மயானத்திற்கான மாற்றுப்பாதையோ என்று எண்ணத்தூண்டுகிறது.
   புராதன ஆலயங்களின் மகிமை,அங்கே செல்லும் உண்மையான பக்தர்கள்,புண்ணியங்களைப் பகிர்ந்துகொள்வதில்,பெருக்குவதில் இருக்க வேண்டுமே தவிர,அத்திருத்தலங்களை ஆடுபுலி ஆட்டக்களமாக மாற்றுவதில் இல்லை.பலருக்கும் சொந்தமான பிரார்த்தனைக் கூடங்களை சடங்கு களின் பெயரால் ஒருசாரார் தங்களை கடவுளுக்கு நெருக்கமானவர்கள் என்று பறை சாற்றிக்கொள் வதும்,மற்றவர்களை இறைவன் காணத் தயாராக இல்லை என்று முழங்குவதும்,ஏதோ அரசு அதிகாரி யையோ அல்லது அமைச்சரையோ நேரில் கண்டு மனுகொடுக்க முனையும்,பாதிக்கப்பட்டோரின் உரிமையைத் தட்டிப்பறிக்கும்,இடைத்தரகர்களின் செயலுக்குச் சமமானதாகும்.
   இறைவன் கல்லாக இல்லை;ஒளியோடு ஒலியாக, நம்பிக்கையின் ஊற்றாக,வியாபித்திருப்பவன்; நல்ல எண்ணங்களை ஈர்த்து செயலாக்கும் சக்தியா னவன்.மனத்தூய்மையோடும் ஆழ்ந்த பற்றுத லோடும் பரவசத்தோடும் இறைவனை நெருங்கு வோர்க்கு சடங்குகளில் அக்கறையில்லை.மனதில் மணம்பரப்பும் மலருக்கு,அத்தாட்சி அவசியமில்லை. 
   சமத்துவத்தின் சிரசே இறைவன்;சிரசைச் சிதைக் கும் சடங்குகள்,இறைவனைக் கல்லாகக் காணுமே அல்லாது சொல்லாக,செயலாக,சுடர்மிகு ஒளியாகக் காணாது.நல்லோரின் இதயங்களில் நாழிகைத் துடிப்பான இறைவன்,தனது இயக்கத்திற்கு சடங்கு களை சாட்சியாகக் கொள்வதில்லை.மாறாக நல்லெண்ணங்களின்,நற்செயல்களின் சாட்சியே இறைவன்.
ப.சந்திரசேகரன் .      

Social Goals

In a country of beggars,
Wealth is a vain vagabond,
Shuttling between continents,
And settling down somewhere,
Like cyclones with sinister designs
Shifting their surreptitious reigns.
The smile of wealth is unknown to many,
Whose poverty is patented to the embryo. 
Patronizing is a pastime for the largely rich,
Not pulling notes of nobility from natal nerves.
They never empty their coffers even for a pause.
Their concern for the poor is a piggy back pass.

Philanthropy is a stimulus drawn,not inherited.
The ugly side of wealth understands the need
To build towers of generosity not on its base
But on other's soil swollen with stolen treasures.
Membership drive is to manipulate social goals
As a makeshift mandarin to do topnotch tunes.
Most socialist goals shine with capitalist shades,
Selling slogans through groomed wings of politics.
Unlike cinema,life's display is ever black and white,  
With black surpassing the white,at everybody's spite.
Projects for the poor always make the papers proud
To project the power of wealth through speakers loud.
P. Chandrasekaran.

நிறைவே,வரம்

பகுதிநேர வேலையிலும் பற்றுதல் போற்றும்
தகுதியின் வெளிச்சம் தகைமை உடைத்தே!
வெகுமதி ஒன்றே வரையறை யாயின்,
மிகுதியாய்க் காண்பது,மண்டிடும் பொருளே!
இகம்தரும் சுகமே இனியதோர் ஸ்வரமாம்.
மகத்துவ மனைத்தும் மகிழ்ச்சியில் மலர்வதே;
சகித்திடும் சோகம் சிரிப்பினைச் சேர்த்திடின்.
நகச்சுற்றி போலொரு நரகம் அகலுமாம். 

அகத்தின் அழகினைக் கூட்டிடும் அமைதி,
திகைப்பினில் பலரை ஆழ்த்துதல் உறுதி.
நகைத்திடும் நரவலை நடுவழிக் கண்டிட,
பகைத்திடா பார்வை பாதையை மாற்றும்!
முகத்தினில் சலனம் முழுவதும் களைந்து,
சுகத்தினைப் பகிர்ந்து சுடரும் விளக்கென
புகைந்திடும் பனிப்போர் புறவழி போக்கி, 
நிகழ்ந்திடும் அதிசியம் நிறைவின் வரமாம் ! 
 ப.சந்திரசேகரன் .  

Asides of an Indian Politician

'Immunity.com'is my easy e-mail id;
And'corruption'is my password steady.

I expose all scams stinging my rivals    

While defending my own new arrivals.

I swing left and right,of values bereft.
I am secular or communal for a cleft,
Shifting sides,for a share in deals deft.
Slices are easier now,thanks to NEFT.

Prostration perfects my personal passion,
For steering power drives,with precision.
Stoic courage precedes my incarceration;
A phoenix I am,reborn for rejuvenation.

I divide the people to unite the cracks in me
And unite them on a cash for vote guarantee.

As heroes sneer at politics on the big screen,

I do theatrics in the streets,to look Mr.clean.  

P,Chandrasekaran.

                                                                   

ஒரு மூஞ்சூறின் காதல்

என்காதல் கண்மணியே, 
எலியினத்துத் தேவதையே! 
உன் கண்ணில் ஏன் 
கத்திரி வெயில்?
ஏதோ உன் செவிகளில்
செதிர்த் தேங்காய் 
உடைத்தாற்போல!
பெருச்சாளிச் சொற்களால்
தாக்கும் உன் நாவிற்கு
பேய்ப்பிடித்துவிட்டதோ?
காதலைச் சொன்னதற்கு
காட்டேரியாய் எகிருகிறாய்.
செருப்பில்லா உன்கால் கண்டு,
பெருமூச்சு விட்டாலும், 
பதறி எனக்கு பழக்கமில்லை! 
வெள்ளைமனம் கொண்ட நான் 
பிள்ளையார் வாகனம்.
எப்பவும் என்னை நீ, 
தாண்டித் தான் போகனும்! 
முழுமுதலோனைத் தரிசிக்க,
மூஷிகனைத் தொழுதாகனும்!
ப.சந்திரசேகரன் .  

Bypass

                                       
A survival mechanism to comfort the heart;
A speed support system to save time's chart.
A subtle subversion,to gain the higher hand,
To surpass others,on a stouter stage to stand.

A bypass can be an intrusion or intervention
To set right a fault or get the wrong diversion.
The bandwidth of a bypass is a boon or a bane,
Building or breaking bits of faith on a new lane.

Arterial promotion is the objective of a bypass;
Be it veins or roads,it clears the blocking cause.
But in self-promotion,it takes a tricky tacit root,
Tailoring short cut means,for the system to suit.

One way for the other,is a shift in God's itinerary,
Letting man lure a change,as and when necessary. 

P. Chandrasekaran. 

"எனக்கும்தான்"

சீதையின் சீலமும்,
பாஞ்சாலி சபதமும் 
கண்ணகி சீற்றமும்,
பெண்மை பெரிதுவக்கும் 
பெருந்தவமாய்ப் படர்ந்து 
பூமியைப் பலப்படுத்த 
புறப்பட்டு வந்ததோர்,
இதிகாச இனக்குரலே!

ஆண்மையின் ஆதிக்கம்
ஆங்காங்கே அதிர்ந்தாலும்,
பூங்காற்றாய்ப் புதுத்தேரில்
பவனிவரும் பெண்மையே,
ஓங்கிய உதிரத்தால் 
தேங்கிடும் தடையகற்றி, 
தூங்காமல் நிலம்காக்கும்
மாங்காட்டுத் தெய்வமாம்!

இதிகாசம் சிலநேரம், 
பெண்மையைப் பழிப்பதுபோல் 
ஆண்மையின் ஆரோகணம் 
மாண்பிறக்கிக் காட்டிடுமாம்! 
வன்கொடுமைச் செயலனைத்தும் 
வரலாற்றுப் பிழையாகி, 
பண்பாடு மேலோங்க, 
பழங்கதைகள் ஆகிடுமே! 

பழங்கதையின் வக்கிரங்கள் 
பெண்ணீய வடுக்களாய் 
பதிவுகள் புடைசூழ 
"எனக்கும்தான்"எனமுழங்கி  
மாதர்தம் மனஅழுத்தம்  
மல்யுத்தக் களம்காண, 
ஆண்குரலின் ஆணவத்தின் 
அருவருப்பு முகப்போடு, 
வீண்பழியும்  இலக்காக, 
விடுகதைகள் விற்பனைக்கோ? 
ப.சந்திரசேகரன் .  

நட்டக்கல்லும் பேசும் 'ஓம்'

                      I

உள்ளிருக்கும் நாதனின் 
ஓமெனும் பரம்பொருள்,  
கல்லுக்குள் ஒளியாகி, 
நாளுமேற்றும் புஷ்பத்தை 
நாடிவந்துச் சூடிட 
சுற்றிவந்து மொணமொணன்று, 
சொல்லிடும் மந்திரத்தை  
மனமுவந்து கேட்டிட, 
வல்லமை வேரூன்றி,
சக்தியுடன் இணைந்ததோர்,
நட்டக்கல்லும்  பேசும் 'ஓம்',
நான்குஎல்லைக்  காவலாம். 
                      II
ஊனுக்குள் ஒளிந்திருப்போன்
உணர்வுகளின் உயிராகி,  
கருப்பாகி சிகப்பாகி 
தேனுக்குள் இனிப்பாகி,  
தெவிட்டாது தொழுவோரின்  
ஊனிலும்,வானிலும்,
வாயில் காப்போனாய்,
மறுப்பவர் நகைத்திடினும் 
'மதியிலீர்' போற்றிடும், 
மகிமை படைத்திடும்,
மாண்புடை இறைவனாம்! 
ப.சந்திரசேகரன் .      

The High Five.

God left my soul on vacation.

A monster began to monitor my mind.
Goodness turned a gangster,
Gorging my peace as a glutton.

My temple trips tumbled upon
Unknown fears,lodging my soul
In the terrains of torpid tendencies,
Causing a dumping of frustrations.

I was waiting for a high five with God.
How long the wait was going to be,
Would tell upon the courage counts
That fell further into the fathoms of fear.

Right or wrong each one's routine is a rigmarole
With rambling exits running into rough weather;
On God's return after His sojourn,or my reform,
A high five with God will save my soul from storm.   
P. Chandrasekaran.

பகடைக்காய்களும் பலியாடுகளும்

     மகாபாரதத்தில் கர்ணன் பலியாடானான். தாய்தந்தை புறக்கணித்த தனிமனிதன் ஒருவனது பூர்வஜென்ம புண்ணியங்களான தரும சிந்தையும், வள்ளல் வினைகளின் அளப்பறியா சிறப்புகளும், இந்திரன் மூலமாகவும்,கண்ணனின் கருத்தாழக் களவாடல் மூலமாகவும்,சிதைக்கப்பட்டன. சூழ்நிலைக் கைதியான கர்ணன் சூழ்ச்சிகளுக்குப் பகடைக்காயானான். 
     நடைமுறை வாழ்க்கையில் குடும்பத்திலும், சமூகத்திலும்,அரசியலிலும்,யாரேனும் ஒருவரோ அல்லது பலரோ,அன்றாடம் பலியாகின்றனர்.இங்கே பக்திக்கும் மூடநம்பிக்கைகளுக்கும்,எத்தனை பேர் பலியாகின்றனர். இராவணனின் கொடும்பாவி எரிக்கப்போய் இரயில் சக்கரங்களில் பலியாடுகளா னோர் எண்ணிக்கை அதிகமாக,அமிர்தசரஸ் நகரமே அவலத்தில் வீழ்ந்தது.இறைவன் பேரைச் சொல்லி விழாக்காலங்களில் திரளாக ஒன்றுகூடி,கூட்ட நெரிசலில் நசுங்கி மடிதல்,நம்மை நாமே பலியாடு களாக மாற்றிக்கொள்வதல்லாது வேறு என்னவாக இருக்கமுடியும்?இதுவும் ஒருவகையில் எண்ணற் றோரின் மடமை மேலோங்கிய தற்கொலையே. 
    பாலின வன்கொடுமைகளுக்கு பலியாகும் பெண்டிரையும்,அவர்தம் வேதனைகளையும்   நினைக்கையில்,நேர்மையான உள்ளம் கொண்டோ ரின் மனம் இயல்பாகவே பதைக்கக் கூடும்.சில நேரங்களில் வஞ்சகப் பெண்மையின் அவதூறு வலைகளில் ஆண்கள் சிக்கியிருக்கக் கூடுமோ என்ற சந்தேகமும்,பலியாடுகள் இருபாலார் பக்கங்களிலும் இருப்பரோ என்று எண்ணத்தூண்டுகிறது.மனக் குமுறல்களை,உற்ற நட்புடன் பகிர்ந்துகொள்ள இயலாது,தற்கொலைக்கு பலியாவோர் எண்ணிக்கைகளும் கூடிக்கொண்டே வருகின்றன.  
    மற்றவரை முன்னிறுத்தி ஆதாயம் தேடும் மனித குலத்தில்,என்றைக்குமே பலியாடுகளுக்குப்  பஞ்சமில்லை.குடும்பங்களில் மென்மையான மனம் கொண்டோரே மகுடம் சூடிய பலியாடுகள்.சமூக, அரசியல் இயக்கங்களில்,தலைவர்கள் பலியான காலம் மலையேறிவிட்டதால்,இன்றைக்கு தொண்டர் களே பகடைக்காய்கள்.இவர்களே தலைவனுக்காக என்றைக்கும் தடியெடுக்கவும்,சிறைசெல்லவும், தீக்குளிக்கவும்,திமிறிநிற்கும் பலியாடுகள்.  
    அரசியலுக்கு தேவைப்பட்டால்,ஒரு இனமோ வர்க்கமோ அல்லது சிறுபான்மைச் சமூகமோ பலியாகக்கூடும்.இப்படித்தான் ஹிட்லர்  தன்  சொந்த அரசியல் லாபங்களுக்காக,யூத இனத்தையே கொடூர மாய்ப் பலிகொடுத்தான்.இந்த வரலாறே வெட்கப்
படும் இழிசெயலுக்காக,இன்றைக்கும் ஜெர்மன் மக்கள் தலைதாழ்ந்து நிற்கின்றனர்.பலநேரங்களில் நாம் காண்பது,அரசு மேலாண்மையும் இறையாண் மையும் முற்றிலும் புறக்கணிக்கப்பட்ட அரசியலே!இந்த அதர்ம அரசியலில்,குறிப்பிட்ட இனம் சார்ந் தோரும் மதம் சார்ந்தோரும்,அவ்வப்போது பலியாடு களாவதை நாம் காண்கையில்,அவற்றைப் பற்றிக் கேட்கையில்,நாகரீகத்தின் பின்னோக்கிய பயணம் நம்மை நிலைகுலையைச் செய்கிறது.   
    நம் பெருமைமிகு பாரத மண்ணில் குருதிப் 
புனலுக்கும்,கூட்டுக்கொலைகளுக்கும்,பஞ்சமில்லை. விடுதலைப் போராட்டக் காலங்களில்  நிகழ்ந்த ஜாலியன்வாலாபாக் படுகொலைகளை ஆங்கிலேயர்களின் கொடுங்கோன்மைப் புத்தகத்தின் குற்றமிகுப் பக்கங்களாகக் கொள்ளலாம்.ஆனால் 1984 இல், இந்திராகாந்தி அம்மையார் ஓரிரண்டு சீக்கிய பாதுகாவலர்களால் படுகொலை செய்யப்பட்டார் என்பதற்காக,நாடு முழுவதும் சீக்கிய உயிர்கள் வேட்டையாடப்பட்டதும்,அதனைத் தடுப்பதற்கான அரசு நடவடிக்கைகள் காலம் தாழ்ந்தே மேற்கொள்ளப் பட்டதும்,பலியாடுகளின் பரிதாப மரணங்களின் வடுக்களாகும். 
     இதே நிலைதான் பின்னர் குஜராத் மாநிலத்தில் இஸ்லாமியச் சகோதரர்கள் பெருமளவில் கொன்று குவிக்கப் பட்டதிலும் உணரப்பட்டது.எப்படிப் பார்த்தாலும் இதுபோன்ற படுகொலை நிகழ்வு களுக்குப்பின்னே,அரசுகளைக்காட்டிலும்,அரசியல் சூழ்ச்சிகளே ஆரம்பப்புள்ளிகளாகி,ஆட்டக்களமாகி, அநியாயங்களை அரங்கேற்று கின்றன.
    எனவே காக்கும் அரசுகளைக்காட்டிலும்,கருணை யின்றி அரசியல் லாபங்களுக்காக காலப்பிழை யாற்றும் களவாணிகளே,கரும்புள்ளிகளாகின்றனர். 'இரைபோடும் மனிதருக்கே இரையாகும் வெள்ளாடே 'எனும் பழைய தமிழ் திரைப்படப் பாடலுக்கேற்ப, குடும்பத்திலும்,சமூகத்திலும் அரசியல் ஆட்டங்களி லும், மடமையிலும்,சூழ்ச்சியிலும் சிக்கி பலியாகும் ஆடுகள்,மனித இனத்தின் களங்கப் புள்ளிகளாம். இந்த சிந்தனைச் சிதரல்களுக்கு வித்திட்ட,மதிப்பிற் குரிய உச்ச நீதிமன்ற,முன்னாள்  நீதிபதி,  திரு.மார்க்கண்டே கட்சுவுக்கு  நன்றியுடன், {Courtesy 'Fanning the Flames,'by Mr..Markandey Kadju,Single File Columns of the Hindu,dated 23rd October 2018}
ப.சந்திரசேகரன் . 

Fake Fundamentals

Being fake is putting others' faith at stake.
A closed door might be like a frozen lake;
But an open door with a cold hand shake,
Makes an unwelcome guest sense a mistake.

Truth these days,is a very tall call to make;
The smile drawn on a face,like snow's flake,
Hides bitterness in a sweet and creamy cake.
It alters warmth into the venom of a snake.

As bogus god men stash secrets for their sake,
Statues of deities in temples fail to stay awake,
To stall their hefty thefts,before each daybreak.
The fall of truth falls everyday,like earthquake.

All is fake in the changing world order all over,
While faith keeps sailing ahead,as a true rower.
P. Chandrasekaran

புழுக்கம் ஏனோ ?

பொரிந்து தள்ளுவர்
பேசிடும் பெண்கள்;
புரிந்து,தள்ளுவர்,
புரியாப் பலவும்.
விரிந்த மனமெனின்
அவர்க்கிணை அவரே!
விரியா அவர்மனம்,
புரிவரோ ஆண்கள்?
குடும்பத் தலைவனை
உடும்பெனப் பற்றும்,
ஆண்மகன் நாவின்
உமையவள் அவளே.
மணமுறும் முன்னே 
கூசிடும் மனமது,
மணந்தவள்  வந்திட
பேசிடக் கூடுமோ,
பெருந்தகை ஆண்மை?
பொரிந்து தள்ளிடினும்,
புரியாப் பெண்மையை,
புரிந்தவள் பெண்ணே!
பெண்ணைப் புரியா
ஆண்மகன் இங்கே,
புரிந்திடக் கூடுமோ
பொரிபவள் அழகு?
புவியதன் பூரிப்பு
பொரிதலின் புரிதலாம் ! 
புரியா ஆண்மைக்கு,
புழுக்கம் ஏனோ? 
ப.சந்திரசேகரன் .      

அறிவுத்தேடலில் ஆலயங்கள்.

     'ஆலய தரிசனம் கோடி புண்ணியம்''கோவில் இல்லா ஊரில் குடியிருக்க லாமோ,'போன்ற பழமொழிகளுக்குப் பஞ்சமில்லா மண்ணில், கோவில்கள்,மற்றும் அங்கே குடியிருக்கும் கடவுள்கள் பற்றிய கேள்விகளுக்கும்,சர்ச்சைகளுக்கும், ஐயப்பாடுகளுக்கும்,பஞ்சமில்லை.அறிவுசார்ந்த மனிதர் தமக்கு,அறிவுக்கு ஏற்புடைய விடைகளைக் காண விழையும், வினாக்களை எழுப்பும் தார்மீக உரிமையுண்டு. 

    பெரும்பாலும்,இந்துமதம் சார்ந்த ஆலயங்களைத் தொடர்புபடுத்தியே கேள்விகளும்,சர்ச்சைகளும், நிறைய எழுகின்றன.இதர மதங்களிலும் உள்ளுக் குள்ளே அரசல் புரசலாக மாறுபட்ட விமர்சனங்கள் இருக்கக்கூடும்.ஆனால் அவைகள் பொதுவாக  வெளியே வருவதில்லை.நான் இறைநெறி போற்று பவனாக இருப்பினும்,மதவாதி அல்ல;நாத்திகர் களை வெறுப்பவனும் அல்ல.இருப்பினும்,இந்து ஆலயங்கள் தொடர்பாக, இறைவழிபாடு செய்வோர் சிலரும்,நாத்திகர்கள் பலரும் எழுப்பும் அறிவுசார்ந்த கேள்விகளுக்கு,இவைகள் விடையாகக் கூடுமோ என்று நினைத்து,இங்கே சில கருத்துக்களைப் பதிவுசெய்கிறேன். 

    இறைவன் மொழிப்பாகுபாடுகளைக் கடந்தவன் என்கிற நிலையில்,வேத அதிர்வுகளுக்கும்,தேவார, திருவாசக,திவ்யப்பிரபந்த வரிகளுக்கும் இடையே,  பிரார்த்தனை வழிபாட்டு முறைகளில்,இறைவனை நெருங்குவதில் நிச்சயமாக வேகத் தடைகள் இருக்க வாய்ப்பில்லை.இறைவன் சாதிகளுக்கு அப்பாற்பட்ட வனாகவே இருக்கவேண்டும்;அவ்வாறு இல்லை யெனில்,அவன் இறைவனே இல்லை.

   எனவே,நேர்மையான நெஞ்சத்தோடும்,உண்மை யான இறையன்போடும்,யார் இறைவனின் மூல அமர்வுப்பகுதியை நெருங்கி,பிரார்த்தனை செய்தா லும்,அதனை  இறைவன் ஏற்றுக்கொள்வான் என்பதற்கு,திருக் கண்ணப்பநாயனாரும்,இறை வனைத் தன்னருகே எழுந்தருளச்செய்த நந்தனாரும்,  எடுத்துக்காட்டாவர். 

    அர்ச்சகர்களின் தேர்வுபற்றியும்,வழிபாட்டு முறைகள் பற்றியும் பல்வேறு விதமான கருத்துக் களும், முரண்பட்ட நிலைகளும்,செய்திகளும், வழக்குகளும்,தீர்ப்புகளும், நடைமுறை மாற்றங் களும்,மாறிவரும் தலை முறைக்கு ஏற்றவாறு, வலம்வந்து கொண்டிருக்கின்றன.இவற்றை யெல்லாம் கடந்து இறையன்பர்களாலும் நாத்திக நண்பர்களாலும் எழுப்பப்படும் ஒரு முதன்மையான கேள்வி,ஆலயங்களுக்கு வரும் பக்தர்களின்   எண்ணிக்கை குறித்ததாகும்.இந்த கேள்வி பின்வரு மாறு வகைப்படுத்தப்படலாம்.

    எத்தனையோ பெருமாள் கோவில்களும், மாரியம்மன் ஆலயங்களும்,முருகன் வழிபாட்டுத் தலங்களும்,புராதன ஆலயங்களும் நிறைந்திருக் கும் பாரத தேசத்தில்,குறிப்பிட்ட சில இந்து ஆலயங்களில் மட்டும் அன்றாடம் மக்கள் திரளாக மூச்சுமுட்டும் அளவிற்குக் கூடுவதேன்?ஊருக்கு ஊர் அம்மன் ஆலயங்கள் கொண்ட தமிழகத்தில் சமயபுரத்திற்குச் செல்லும் பக்தர்கள் கூட்டம் ஏன் அந்த அளவிற்கு புன்னைநல்லூருக்கோ வேறு மாரியம்மன் கோவில்களுக்கோ செல்வதில்லை? குன்றிலும்,குடிலிலும்,கோலோச்சும் முருகனுக்கு, பழனியிலும்  திருச்செந்தூரிலும் கூடும் பக்தர்கள் பலர்,அறுபடை வீடுகளில் மற்ற நான்கினை,ஏன் முக்கிய ஒருசில தினங்களைத் தவிர இதர நாட்களில் கண்டுகொள்வதில்லை?

    பட்டிதொட்டியெல்லாம் பவனிவரும் பெருமாளுக்கு, ஏன் திருப்பதி திருமலையிலும்,ஸ்ரீரெங்கத்திலும், அத்தனை செல்வாக்கு?அனந்தசயனத்தில் பள்ளி கொண்ட ஸ்ரீ ரெங்கநாதருக்கும் ஆர்ப்பரிக்க நிற்கும்  ஸ்ரீ வாரு வெங்கடாசலபதிக்கும் மட்டும் எங்கிருந்து வந்தது அன்றாடம் பல்லாயிரக் கணக்கான பக்தர் களுக்கு அயராது தரிசனம் தரும் மகிமை?இந்த நிலைப்பாடு பக்தர்கள் இறைவன்மீது காட்டும் ஒரவஞ்சனையா?அல்லது குறிப்பிட்ட இந்த ஆலயங்கள் தவிர மற்ற வற்றில் வீற்றிருக்கும் இறைவனின் மகிமைக் குறைவா? இந்த நெருடலான கேள்விகளுக்கு அனுபவபூர்வமான ஆன்மீகவாதி களின் பதில்  பலவாக இருக்கக்கூடும்.

    என்னைப் பொறுத்தவரை இந்த கேள்விகளுக்கு, ஒரு வித்யாசமான உவமையைச் சுட்டிக்காட்டி {வாதத்திற்காக மட்டுமே}விளக்கம் காணலாமோ எனத்தோன்றுகிறது. ஆலயமிங்கே ஆயிரமுண்டு  அரசியல் கட்சிகள் போல;எப்படி எல்லா அரசியல் தலைவர்களுக்கும் ஒரே மாதிரியான செல்வாக்கு கிட்டுவதில்லையோ,அதைப்போன்றே எத்தனையோ ஆலயங்களிருந்தும்,ஒருசில மட்டுமே பக்தர்களின் நம்பிக்கையை வெளிக்காட்டும் திருத்தலங்களாக அமைகின்றன. ஒரு நல்ல தலைவன் இல்லையேல் மக்களுக்கு நல்வாழ்வு இல்லை.மக்கள் செல்வாக்கு இல்லாதவன் தலைவனே இல்லை. 

   குறிப்பிட்ட சில ஆலயங்களில் வடிவமைக்கப்பட்ட சிலைகளில்,மின்காந்த சக்தியைப்போன்று ஏதோ ஒன்று  மக்களை வெகுவாகக் கவர்ந்திழுத்து அவர்களின் மனதில் பரவசத்தையும் இனம்புரியா மகிழ்ச்சியையும் ஏற்படுத்துவது,பக்தர்களின் எண்ணிக்கை அபரிமிதமாகக் கூடுவதற்கு காரண மாகலாம்.

  சமயபுர மாரியம்மனும்,பழனி ராஜ அலங்காரத்தில் முருகனும், திருப்பதி ஏழுமலையானும் சிலைவடி வத்தில் நம் கண்களைக் களவாடி, சிரசேறி,சில நொடிகள் சிந்தையில் பரவசம் தோற்றுவிப்பதாக எண்ணி எத்தனை கோடி பக்தர்களின் மனம்,வழி பாட்டுக் கடலில் கரைந்திருக்குமோ தெரியாது .

    மனிதன் மீது மனிதன் கொள்ளும் நம்பிக்கை அன்பாக, ஆதரவாக, ஆன்ம நிறைவாக, அமைகிறது. அதுபோலவே, இறைவன் மீது மனிதன் கொள்ளும் நம்பிக்கை, அடர்ந்து பக்தியாகி, ஆன்மபலம் பெருகி, அந்த ஆன்ம பலத்தில்  நல்லெண்ணமும்,நன்னடத் தையும், நேர்மையும் உள்ளடக்கி,பிரார்த்தனை  களாக,இறைவவனைச் சென்றடைகிறது. 

     திரளாக மக்கள் கூடும் ஆலயங்களில், பிரார்த் தனை அணுக்களாகி வீரியம் பெற்று,வணங்கும் தெய்வத்திற்கு விஸ்வரூபத்தை அளிக்கிறது.காலம் காலமாக எண்ணங்களால்,செயல்களால் உயர்ந்த வர்கள்,புண்ணிய சக்தியாகி ஒருசில ஆலயங்களில் அதிக எண்ணிக்கையில் காலெடுத்துவைக்க,அந்த  புண்ணியத்தளங்களின் பெருமையும்,மகிமையும் பிரகாசித்து,அப்பிரகாசத்தை அங்கிருக்கும் மூலக் கடவுளுக்கு சமர்ப்பிக்கிறது .

     இயற்கையையும் மனிதனையும் இறைவன் படைத்தான் என நம்புபவர்கள்,மனிதனே இறைவ னுக்கு விளக்கானான் என்பதையும்,மனிதனின் அன்பும் நம்பிக்கையும் இறைவனின் மறுஉருவா னது என்பதையும்,ஏற்றுக்கொள்ளத்தான் வேண்டும்.      மனிதன் மனிதனை நம்பினால் மனிதம் தழைக் கிறது.மனிதன் இறைவனை நம்பினால் மனிதனுள்  ஆன்மீகம் தழைக்கிறது.நல்லெண்ணமும் நற்செயல் களும் நலிந்து போயிடின்,இம் மண்ணில் மனிதமும் இல்லை;இறைவனும் இல்லை.
   நெஞ்சில் அன்பைத் தாங்கி அயராது விடும்,  குழந்தை மனம்கொண்டோரின்  மூச்சுக்காற்றில் கூட இறைவன் நிறைந்திருப்பான்.இக்காற்றழுத்தம் அதிகமாகக் காணப்படும் ஆலயங்களில்,இறைவன் சர்வவல்லமையோடு சங்கமிப்பன். 

     இந்த விளக்கங்கள் என் சிந்தனையில் தோன்றிய சிறு அதிர்வுகளின் வெளிப்பாடே,இவை ஒரு சிலரின் அறிவுசார்ந்த கேள்விகளுக்கேனும் விடையாகக் கூடுமோ என்பதே, என் எதிர்பார்ப்பாகும். 
ப.சந்திரசேகரன் . 

                       ======================

Whither Move the Vedas?

Where did people leave the Vedas
That they instinctively inherited?
Our ways have parted with the Vedas,to woo
The charming waves of the changing ocean of time.
Do the Vedas travel from Kasi to Rameswaram
Through the air that we breathe in and out,
Or through us who breathe in and out,the air?
The vibration of the air is the voice of the Vedas,
Connecting all men of a religion,through a concord.
But the vibrating Vedas die in our discordant notes
Barking caste tunes with coloured visuals.
Today,people sell the Vedas on a competitive pitch,
Without attracting GST ad velorem,for their service.
In a temple where I go off and on,the priests fight for
Their share of offerings of money just in front of me,
But sadly more,straight in front of the deity,
At whom they stammer the Vedas half learnt
Or left half way,in their greedy clamour for money.
The vibration of the Vedas vests with the soul.
Where there is no soul,the Vedas fail to travel,
Be it from Kasi or Rameswaram,flooded with rites.
The mouth disconnects the sanctity of the Vedas
From their vibration,by its unutterable utterances, 
That abuse the Vedas,along with the souls of the dead.
Religion is the elixir that sustains,when everything fails.
When the Vedas fail,waste shrouds a section of the race.
Where the Vedas truly take the souls closer to God,
They travel through the air we breathe in and out
And with us,who breathe in and out the air,
Filled with the fragrance of the Vedas all the way,
From Kasi to Rameswaram,flooded with rites. 
P. Chandrasekaran.

துறவி

மனதின் சுமை மனதளவே ஆகுமாம்!
பழகிப்போன பசிக்கு வயிறோடு பிணக்கில்லை;
தொடரும் தொல்லைகளால் துறவியாகும் மனதிற்கு,
இடரெனும் சொல்லின் இலக்குகள் ஏட்டளவே.

உரையற்ற கவிதையென உள்ளுக்குள் உறைந்து, 
தரையில் படுத்தாலும் வானமே எல்லையென்று,
திரையிட்ட  மனதோடு வாழ்வோர் தமக்கு,
கரைகடந்த  காலமும் கணக்கில் இல்லை.

மனிதனின்  பலம் மனிதமே ஆகுமாம்! 
விழித்திடா விழிகளிடம் பொழுதுக்குப் பகையில்லை;
படருமோ பெயருமோ,பயிரறியாப்  பார்வைக்கு, 
அடர்த்தியின் அளவுகோல், அணுவளவும்  அறிவதில்லை. 

முரிவுகண்ட உறவுகள் முகப்பருவின் வடுக்களாய், 
வரிந்துகட்டி வரிசையில் வழக்காடி வலம்வர, 
உரியடியின் வலியினில்,உடைந்துபோன உள்ளமோ,  
விரைந்து வெளியேறுமாம், வலைகளைக் கடந்து.

ப.சந்திரசேகரன் .  

No More of Taboos.

Taboos are time bound.
Yesterday's taboos are today's takeaways.
The right to privacy recomposes 
Taboo tunes,in terms of changing times.
Justice juxtaposes sections of law,
In line with interests of equality norms.
Equality cries are more empowering than
The edifices of tradition and morality.

The doors of justice are being knocked at,
For issues silly and serious alike,
Pushing them beyond their hinges.
Lesbian or licentious,people are gay now,
Transcending barriers of sex or gender.
Adultery has shed its archaic stench.
Pilgrimage has its pocket full of roses,
Pushing the gender-free fragrance, 
Into the flames of deities of celibacy.

'Spare the rod and spoil the child'is also seen
As a taboo maxim,because people chew liberty
As a sweeter goal than lofty learning codes. 
The curriculum gates have said goodbye to canes
Lest the wards and their warring parents,
Should bang the doors of justice to spare the child.
Future grandmas will have more stories to spin and yarn,
As the cries for privacy,crack taboos for many a new dawn.

    { Note:- 'gay' here exclusively means 'cheerful and happy'}
P. Chandrasekaran.

எங்கே மகாத்மா?

இங்கே இன்று  மகாத்மா இல்லை;
ஆனால் மகாத்மாவைப் பற்றி,
விதவிதமாய் விமர்சனங்கள் உண்டு.
இங்கே மகாத்மாபோல் புன்னகை உண்டு;
ஆனால் புன்னகையில் புனிதம்  இல்லை.
இங்கே மகாத்மாவின் எளிமை உண்டு;
எளிமைக்குள் ஏராளமாய் ஏய்ப்புகள் உண்டு.
இங்கே மகாத்மாவின் பணிவு உண்டு;
பணிவுக்குள் பலமாய்ப் பாசாங்கு உண்டு.

தரித்திரத்தைத் தத்தெடுத்து சட்டை களைந்து
சரித்திரம் படைத்த  மகாத்மாவின் மண்ணில்,
உரைத்திடும் சொற்களின்,பொய்யிலும் புரட்டிலும் 
சறுக்கிடும் சத்தியம் தரித்திர மாகிட,
ஆண்டுக்கு ஆண்டு ஆத்மா தொலைத்து, 
மகாத்மா பெயரில் விடுமுறை போற்றி 
மகத்துவம் அவருடன் மன்பதை புதைத்து, 
'மாண்புகள்' கண்டதே மகாத்மா தினமோ? 
மனிதம் மறந்திட,மகாத்மா எங்கோ ?
                              {மன்பதை--Society}      

ப.சந்திரசேகரன் .    

The Happenings Happen

Time is a rattling runner,like a nomad;
To call him a happening,is wholly mad.
Time knows,not stories of joy or grief;
Nor does he pass for any event's relief. 
Happenings happen high,low and even,
As if it is Time's spell of hell or heaven.
Life's stumbling blocks become time's curse,
Locking the fact,that it is our moves'reverse.

Happenings happen not at the behest of Time;
Nature for instance has its rhetoric and rhyme.
All happenings here,are maximally man made,
Making them look,as if they are Time's tirade.
Time is absolutely an abstract flow on the run,
With happenings heckling its flow,just for fun.
P.Chandrasekaran.

பூக்குமோ பசுந்தமிழ்?

ஆத்திச் சூடியும் கொன்றை வேந்தனும்
பூத்துக் குலுங்கிய பசுந்தமிழ்  நாட்டில்
பார்த்துப் படிக்கவும்,சேர்த்து எழுதவும்,
ஈர்த்திடப் பேசவும்,இயலாத் தலைமுறை, 
சாத்திரத் தோடு சரித்திரம் மறந்து, 
சூத்திரம் பலவும் சுடச்சுடக் கற்று, 
சாத்தான் தோள்களில் சாய்வது மேனோ? 
மூத்தோர் காத்த முதுமொழி யிங்கே,
மாத்துத் துணிக்கே மாய்ந்திடும் மனிதராய்,
நீர்த்துப் போகையில் நெஞ்சம் குமுறுதே!
குத்தகை வாழ்வின் குறிக்கோ ளனைத்தும், 
கூத்தும் களிப்பென,குறுகிய பாதையில்,
நாத்துகள் துவண்டு,துளிர்ப்பது போல,
செத்துப் பிழைத்திடும் செம்மொழி கண்டு 
ஆத்துப் பறந்து,காத்துக் கிடக்கவோ,
பூத்திடும் மீண்டும் பசுந்தமி ழென்று !
ப.சந்திரசேகரன் .  

Contact.Not Contract.

When I move to God
With a plain heart,
As plain as a now born baby,
He appears to laugh at me,
Making me feel as if I am a Nincompoop.
When I go to him with a suspecting spirit
He chides me for being a doubting Tom.
If I approach Him with a load of prayers
He looks at me as though I am a garbage van.
If I ever tend to question His identity,
He threatens to cancel my Aadhaar card.
God spreads his multi faces as peacock feathers
Each with a different shade of light and darkness
Making me mull over his true face.
Perhaps the true face of God is known only to
Those who carry Truth not as a burden
But as the beaming pathway to His abode.
I go back to him with a plain heart
As plain as a now born baby.
Let me not bother about my contact with Him.
That I keep moving with a plain heart
Would set the pattern of my contact with Him.
It is not a contract but a set pattern of contact.
P.Chandrasekaran.

ஓரினக்காதல்!

நீயும் நானும் ஓரினம்; 
நமக்குள் காதல் 
வல்லினமோ மெல்லினமோ, 
இரண்டுமகன்ற இடையினமோ?
கண்கள் கதைசொல்ல, 
பண்கள் பலவாகி, 
மண்ணுக்கும் விண்ணுக்கும் 
மலர்ப்பாலம் அமைத்து, 
மனம் மணக்கக் காதலித்த 
மகரந்தக் காதல்போய், 
புரியாத பாதையில், 
எரியாத தீசுமந்து, 
விரிவாகும் காதல், 
பருவப்பயிர் கூட்டுமோ? 
தனியுரிமை வென்று 
தாக்கங்கள் படைத்து, 
புதுப்பாதை செல்லுமிடம், 
நதிசேராக் கடலோ ?
புதிர்சேர்க்கும் கூடலோ ?
ப.சந்திரசேகரன் .      

Not Yet

The baby is not yet born.
The mother is waiting for labor pain.
The  baby is yet to crawl.
He is not yet ready to strain his limbs.
The child has not yet learnt to sit up.
The vertical struggle is a long drawn task.
The toddler is not yet walking fast.
The first fall will be a fun to watch
Or a lesson of life to learn from.
The child is not yet enrolled for a back pack.
His mother thinks that daycare and preschool
Are destinations for passing the buck,
Concealing parental failures,packed in bags.

The Youth are not yet ready 
To commit to the ground,
In terms of challenging careers 
And the conflicting conjugal core.
From Childhood to adulthood,
It is not yet a full fledged growth 
That stops wavering to choose the way 
And starts planning to ward off danger,
To serialize programmes on priority.
Laggard from the womb to the world,
Crazy from the crib to the compact coffin,
Before one could learn to walk straight,
Life's load turns into horizontal weight.
P. Chandrasekaran.                              

புதுசாக வருவதெல்லாம்

அதிசயமாய் அன்றாடம்  புதுசாக வருவதெல்லாம்
பழசாகி பழமைக்கு, பலம்கூட்டும் படைப்பலமே! 
எதுசரியோ எதுத்தவறோ எனப்புதுமைத் தவித்திட,
பழசென்னும் பெரும்பூதம் பரிகாசம் செய்திடுமாம்!
மதம்சார்ந்த பழக்கங்கள் வழக்குகளாய் மாறிடவே,
மழைசாரா மேகங்கள் மறுவழியில் போவதுபோல்,
அதிசாரப் புதுமைகள், அதிசியத்  தோரணத்தால் 
விழிமூடாப்  பழமைமேல் பனிமூட்டம் பதித்திடுமாம் .

மதிபோற்றும் நடைமுறைகள் வரலாற்றின் வழித்தடமே!
விழிசொல்லி மொழிசொன்ன, விசித்திரத்தில் புதுமை,
நதியாகி நெடுங்கடலில்  நாளைக்கோ மறுதினமோ,
நிழல்சாயும் கதிரவனாய் பழமைக்குள் படுத்துறங்கும்.
முதுமையொரு பழமையெனில்,இளமையெனும் புதுமை
எழில்கூட்டி  இசைவுடனே  முதுமைக்குள் முகங்காண, 
கதைகள்பல கரைபுரண்டு கனம்சேர்க்கும்  நதியினிலே, 
சுழலாகிச் சுற்றிவரும் சக்தியெல்லாம் பழமைகளாம் .
ப.சந்திரசேகரன் .      

Faculties of the Mind.

Intelligence is an invidious tree
From where crimes branch out.
Emotions are like chain snatchers,
Pulling away one's peace of mind.
Memory is mostly a lumber room
Locked up with longstanding trash.
Understanding is an unyielding viral,
Corrupting mind's critical junctions,
With myriad misunderstanding modules,
That block chances of retrieval of facts.
Alertness is ever the arch rival of peace,
Arresting one's craving for poise and rest.
Commonsense is an encoding,decoding device,
Caricaturing others' flaws at one's assumptions.
The tug off war between the brain and the heart
Appears arguably,as the palpitating beats of life;
As and when the brain knocks at the heart's door,
Heart's beats scale the pressure and fall of reasoning. 
P.Chandrasekaran.