விழிகளின் விநோதமாய்,
மொழிகளின் நாதமாய்,
தொழில்களின் தோரணமாய்,
நாவின் நளினங்களாய்,
பாவின் விளக்கங்களாய்,
விரல்நுனியின் வித்தைகளாய்,
நிரலுரைக்கும் நிகழ்ச்சிகளாய்,
நிலமூன்றிய நல்வாழ்வின்,
பலர்போற்றும் செயலாகி,
கலியுகத்தில் கணினியுடன்,
பலமாக பணிதொழுது,
குலம்வாழ,குணம் காப்போம்!
உலகாளும் கலைவாணி,
உடனிருந்து ஒளிதருவாள்.
ப.சந்திரசேகரன் .
Is sense of belonging,
Like the pages in a book,
Or the waters in a brook?
Does a virus belong to a pandemic,
Or a pandemic to the people,sick?
Is sense of belonging an entry ticket
For a bunch of currency to a wallet,
Or a roll of ravishing food,to the gullet?
Is it a load of thought of the mind,
Or a horde of people to one's behind?
Is it just an embrio of the womb,
Or a coffin's corpse in a tomb?
Do smiles belong to their lips,
Or tears to the eyes,on their slips?
Born of someone,wedding someone,
Begetting someone,Befriending someone,
Are all clusters,like a rainbow in the sky,
Looking grand for a while,to bid goodbye.
Belonging is like the milk in a cow's udder,
Flowing as ocean white,under Time's rudder.
Belonging is benefiting,with an expiry date,
As one follows the other,in a'Belong'template.
P.Chandrasekaran.
விடியல் சொல்லுகிறது,
"இருளே புறப்படு!"
துளைத்ததோர் துயரத்தை
துரத்தி விரட்டிடவே,
வெளிச்சம் வாயிலை
பளிச்செனத் தட்டுகிறது.
வெயிலுக்கு நேரமாச்சு;
வயலும் வாழ்வும்,
இயலும் இசையும்,
செயலின் சிறப்பும்,
துயில் துறக்கும் நேரமிது.
இருளின் இடிதாங்கிய
இரவுகள் இறக்கையில்,
இனிமையின் பூபாளத்தை
வெளிச்சம் பிரசவிக்கும்.
விடியல் சொல்லுகிறது,
"இருளே புறப்படு!
வெளிச்சத்துடன் விளையாட
வெயிலுக்கு நேரமாச்சு!"
ப.சந்திரசேகரன் .
There were times in our distant past,
When the home brought the world within.
Family was then a capsule of society.
Family functions were always meant for
Flexing up the mighty muscles of love,
To push events,without event agents'shove.
Now things are either totally upside down
Or have taken a U turn without the'We'breadth.
Social distancing has actually preceded Corona.
Vertical towers have weakened the bandwidth,
To which the arms of affection could actively spread.
The eyes look up in awe,losing their vision's thread.
Language has lost several letters of the alphabet,
Giving a leeway to one letter,to represent many.
It is like the corporates cuting down the load of labour.
The brain is now like a banian tree,strong and stout,
With teeming intelligence,clicking a needle,to cue
What hefty tools like crowbar and pickaxe could do.
Exchange of emotions is now an extra terrestrial affair.
Friends meet to share their views over a peg or two,
On the megabytes of stock exchange bulls & bears
And their bulk of career pride,without its kernal side.
In between goes unsaid or unheard,all the creamy core
Of the rhythms of the mind and their meanings in store.
P.Chandrasekaran.
