Welcome the Vaccine Year 2021.

   {Picture Courtesy:-Depositphotos}

The torrid Twenty Twenty,has cooked up its overs,

Bowling us all rough and tough,into falling wickets.

Umpires too fell,shaken by the grave,game norms.

Empty galleries,witnessed the wail of falling balls.

Will the fall of the foul game,forestall its ill victory?

A year worried all over,is a year lost in everyone's life.

Never did a year's most leaves wither while sprouting.

Never did the masked months,see the dates dithering.

Let the year in sight be a resurrection of buried might,

Emerging as sparks of hope,to restore our resilient trait.

The globe retreated from its onward march by a blight;

All that was lost,will be rebooted to reach a new height.

If social distance disappears,distant goals will be closer,

Helping society screen many great films,without a teaser.

P.Chandrasekaran.

புத்தாண்டு ஆரத்தி

தரையில் உயிர்களின் 

தக்கத்திமித் தாளம்; 

தடுப்பூசி வந்துவிட்டால் 

வெடுக்கென வீழும், 

தொற்றுநோய் வேதாளம்.

பொக்கைவாய்க் குழந்தையென, 

புத்தாண்டு பிறக்கட்டும்.  

பக்கமாய் பாசத்துடன் 

பழகிட வருவோரை, 

தூரத்தில் வைக்காது, 

அக்கறையாய்க் கைகுலுக்கி 

அடிமனசை குளிரவைப்போம். 

பக்குவமாய்க் கைகழுவும் 

பாடம்படி பழக்கத்தால், 

கைசுத்தம் என்றென்றும் 

மெய்ச்சுதம் ஆகட்டும். 

சமூகத் தூரத்தை 

சத்தமின்றி  துரத்தி, 

அமோகப் பரிவுடன் 

அன்பு படைப்போர்க்கு,

ஆரத்தி எடுப்போம். 

கலையட்டும்  முகக்கவசம்! 

முகம்மகிழும் காட்சியினை,

அகமகிழ்ச்சி ஆளட்டும்! 

கனிவுடன் முழுமுகத்தை, 

புத்தாண்டாய் வரவேற்போம்!

ப.சந்திரசேகரன் .  

 

Christmas Song Dec 25th, 2020

 

                              Picture courtesy:-

                                                                           Yulian Karadzhov

  Last year's Christmas bells still seem to be

  Tolling aloud,sounding as ceaseless knell;

  Death has taken a deadly toll in the midst,

  With a virulent virus making tallest claims.

 

  Christmas celebrates the origin of faith 

  As fresh leaves of life,brightly branching

  Over and above the drained dead leaves,

  That fell fast and vast,by a beastly blow.

 Nations that imported a panicky pandemic,

 Are racing neck and neck,to export vaccines.

 The best vaccine born of God's vector analysis,

 Would distribute the magnitude of goodness. 

 Goodness that counters the viruses of the mind,

 Saves Christmas cheer,from being quarantined.

P.Chandrasekaran.

"அடி ஏன்டி,அசட்டுப் பெண்ணே!"

அழுத கண்ணீர்,அரசாணை  அகற்றுமோடி?  

தொழுத தெய்வம்,துணையாக  நிற்குமோடி? 

உழுத நிலம்,விளைந்த பயிர்  விற்குமோடி?

மழையடிக்க,மடிந்த பயிர் துளிர்க்குமோடி? 

பழுதடைந்த வண்டி ரோட்டில்  ஓடுமோடி? 

விழுது வந்து வேரதனைத் தாங்குமோடி? 

எழுதிவைத்த இறைவன் விதி மாறுமோடி?

கழுதைப் பொதி கழுதையது அறியுமோடி? 

 

செழித்தவர்க்கு சிறியோர்க் குரல் கேட்குமோடி?

அழுத்த மின்றி அநீதியென்றும் அடங்குமோடி?

முழம் போட வெறுங்கையால்  முடியுமோடி  ? 

முழி பிதுங்கும்  வேளையிது தெரியுமோடி? 

எழுச்சியினை இரும்புக் கரம்  இறுக்குமோடி?

பிழைச் சட்டம் என்பதெனில் பிழைக்குமோடி?

ப.சந்திரசேகரன் .   

Can Rajini turn an MGR or fill up the void?

   Nobody can be a replica of anybody.Even Gandhi and Nehru who carried on the Freedom Movement,were marked by their distinct framing of objectives and goals and had occasions to stamp their individuality,in embracing those objectives and goals.Every individual is made up of a solid stuff of their own.It was this unique factor of individuality that made Gandhi a Mahatma and Nehru a popular prime minister.

   MGR who shared almost equal popularity with his pet leader Anna,did not share Anna's brand of  eloquence and literary quest.But he reached the masses through his own silver screen image of an ever good hero,doing only the right thing on the screen at all times.In due course,his screen image seamlessly got blended with his political image.Jeyalalitha who was partially groomed by MGR and who succeeded him in earning his political mantle,showed more explicit courage than the founder leader of the party but failed in sustaining his undefeatable victory march.Both MGR and Jeyalalitha who ruled the state of Tamil Nadu after ruling the Tamil big screen,were political yields of a long term crop.  

   Nevertheless,in politics fast food brand is also possible as in the case of the demi God NTR in Andhra Pradesh.But as in the case of fast food,whose taste cannot last long,NTR's regime could not last longer on account of back stabbers rising from his own fold.One cannot say that a fast food kind of political yield is impossible in Tamil Nadu,because Tamil soil which has an extraordinary strength to absorb instant torrents of rain,withstand serial storms and resist resiliently,a notorious pandemic,also has an innate flair,for accommodating changes of all kinds as and when they occur.

   As far as politics is concerned ideological moorings have only their back pages.People talk about ideological shifts without any ideology or idea.Similarly statements of leadership vacuum are as void as the vacuum itself.Many thought the ship of AIADMK would collapse after the demise of its mighty woman captain.But the ship has weathered various storms,on account of its internal necessity for survival of tenure and external support,born of political machinations.

  There are times when things can happen even in the absence of dynamic leadership,on account of compulsive survival formula perceptions.When Rajiv Gandhi was assassinated many would have thought that the country's navigation would go rudderless.But there was a P.V.Narasimha Rao and a Manmohan Singh who ran the country as efficiently as they could.While the former was known for his administrative acumen the latter is regarded for his personal integrity.But both can not be called vacuum fillers.In fact the status of socalled vacuum is filled up by the developing course of events rather than by individuals.It is the steering that matters and not an individual's charisma.Hence the very thought of leadership vacuum falls by its own emptiness.

   Politics and Cinema are not always two sides of the same coin as in the case of MGR and Jeyalalitha,but exist as independent field power determiners.If they are always two sides of the same coin Sivaji Ganesan,Vijayakanth and Kamalahasan should all have tasted the polical success of the other two leaders. Rajinikanth who has attained the superstar status in Tamil Cinema has endeared himself to his widest fan base,through his unique style of acting.Most people love him and blessed he is,in that way.If cinema can be a threshold of politics for all heroes,it could be presumed that people live in a land of illusion,created by frustrations of reality.

  Rajini is not MGR in the sense that he has not built up his image as a social revolutionary on the silver screen as MGR effectively did.Besides his singular style and punch dialogues,Rajini has also proved his mettle as a dynamic hero with his characteristic voice vibration and emoting excellence,capable of delivering a charismatic appeal to all sections of the audience.In fact,his hero stuff has travelled in between that of MGR and Sivaji Ganesan.But people admire his screen presence more,than his still pending, real time demonstration of substantial leadership traits.

   Even in the case of MGR and Jeyalalitha political struggles preceded political success.MGR took considerable time after his political expulsion.Tamil Dailies like Alai Osai gave him the initial boost of publicity.Despite decades of association with the DMK and despite his long term political experience along with cinema,MGR waited for several inputs,before launching a political outfit. Jeyalalitha's struggle was still worse.She had to brace stiff internal hurdles, contest on a different symbol{Cock symbol},prove her popularity at the hustings and then gain control of the party and its two leaves symbol.

  Over the decades,many have stamped their feet on the political ground in Tamil Nadu.Big and small players,established Dravidian outfits,age old Congress and the Communists,splinter groups branching out from the Dravidian parties,caste outlets and film stars have all paraded here with fanfare,,spreading competitions and splitting the votes.These days people are easily aware of the daily developments,reaching them as information, misinformation and nightmares. So far,Rajini has reached the people of Tamil Nadu only as a probable,or prospective politician and not as a progressive leader of a great political movement. 

   Ultimately,it is funding that is going to matter.Without hefty funding politics will remain only as a paper weight. MGR had invested his faith among the Tamils as a lovable and credible leader through his unwavering roles in films.Election funding during his time did not include any provision for purchasing votes.MGR was closer to the hearts of the poor as the good Samaritan.It was people's love for him that was transformed into votes.That MGR was a teetotaller and that he was far from caste and religious politics,helped him belong to all castes and religious groups,without any prejudice.Beyond all these observations and interpretations,it is still a matter of doubt,whether Rajini with his volatile and wavering footholds,has personally made up his mind to sail his political ship in the much troubled waters.The MGR's formula of politics is no where near Rajini's grasp.Nor is Rajini going to fill up any non existing void.

                       +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 

      

  

When People Plunge into Politics........

When people plunge into politics,

Their images reflect them differently.

Politics is of course,not a murky mirror.

But when murky people stand before it,

They change its right reflection theories.

Fair people set right the fissures in the mirror.

But foul men fix fissures,to match their looks.

Some leaders believe,they make their following.

While others conceive themselves,in them.

Today concocted crowds cheer the leaders.

Food and funds,transport political faiths,

From place to place,from pillar to post,

To create a celluloid kind of hallucination.

When reality is a reflection of free fiction,

Heroes of the screen are hyped as Harbingers

Of new life,to systems and structures in disarray.

Caste is the storyline and corruption,the constant

Production house,with religion as its backdrop.

Plunge or made to plunge,by'play back'pundits,

Beware of the folks present in the concocted crowd.

Their food and fund cannot reflect their faith.

When people drive on political roads,with a pattern,

It is good they watch closely their rear view mirrors.

Objects in the mirror may be closer than they appear.

But objectives are more far off,than they appear to be.

P.Chandrasekaran.

வெளிச்சம் தேடுவானேன்?

{"ஏற்றுக தீபம்;போற்றுக தீபம்;கார்த்திகை தீபம்".}

விளக்கேற்றி வைத்தபின் 

வெளிச்சம் தேடுவானேன்? 

முளைத்தது மண்மணத்தில், 

முந்தி வளரத்தானே? 

இளம்பிறை பௌர்ணமியாய் 

எழுந்தபின் எழிலுடன், 

இணைந்திடல் வான்வசமே! 

பளிங்குகள் கரைசேர 

பரவசம் பிறையாகும்.  

மிளிர்ந்திடும் பொழுதுகள் 

மகிழ்ச்சியின் தூவல்களே!

ஒளிந்திடும் ஓரைகள், 

ஒளிபெற, திரியேற்றும் .  

ஒளிதனில் உருவாகும், 

உணர்வுகள்  பலவாகும். 

உளிதனில் பிறந்திடும் 

சிலைகளின் ஒளியென, 

தெளிந்தநல் மனங்களின் 

தெவிட்டாச் சிந்தனைகள், 

குளங்களைத் தெளிவாக்கும் 

குவிந்ததோர் மீன்களாய், 

வெளிச்சம் வரையுமாம், 

விளைந்த விண்மீன்களாய்  ! 

ப.சந்திரசேகரன் .   

Socially Yours!

 

Society is like a set top box from where,

Views and ideas transmit'without cables'.

Opinions shared and stapled to most minds, 

Over a period of time,stay as facts and finds.

Beliefs as bats,keep hanging upon minds

Built like sandy walls,structurally shaky;

Like sand absorbing water in silent mode,

Mind absorbs,not generates ideas,to board.  

Society has its buffer stock of ideas and norms,

Raised through ageless artificial insemination,

Or through automated,surrogate outsourcing.

In a world of selfies,the self dissipates into nothing.

Individuality is a bulk of booming collectivity.

If the body is just a mock medley of ocean and rock,

The mind is a fossil stuff,flowing ideas freely as oil,

With its volatile wield,never cherishing a solid soil.

Society tunes our minds to its gated,composed notes.

Hanging bats,should hang to ideas,that society dotes. 

Stern minds may not either sell or buy social flavours.

But if society begets life,it is good to be'socially yours'.

P.Chandrasekaran. 

 

Festival of Lights.{HAPPY DIWALI}

Set all the lights on.

Between the oil lamps 

And the electric lights,

There is a drive,stuck as hope.

Energy is an endearing inside.

What is invisible,is what is invincible.

The sparks and the sounds of streets,

Reflect the spirit of the homes, 

Sending flashes of faith to the skies. 

Lights display the fall of fouling evil.

The crates of sweets and crackers,

Create crystals of carnival glory.

Celebration is more than a sensation.

The crux of it,is in the goodness of things

Glued to the guarding glow of God,

Who builds a world of light,on a blight.

P.Chandrasekaran.

  

என் கேள்விக்கென்ன பதில்?

    "ஏன் என்ற கேள்வி இங்கு கேட்காமல் வாழ்க்கை இல்லை"என்றார்,                  எம்.ஜி. ஆரின்'ஆயிரத்தில் ஒருவன்'திரைப்படத்தில்,கவிஞர் வாலி.

    மனிதன் என்றும்,தனக்குச் சாதகமான,கேள்விகள் மட்டுமே கேட்கக்கூடியவன்.      "கடவுளே உனக்கு கண் இல்லையா?"என்பது,எப்போதும் கண்கெட்ட  பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் செய்யும் மனிதன் கேட்கும் கேள்வியாகும். 

   இப்படித்தான்இயக்குனர் சிகரத்தின்'அபூர்வ ராகங்கள்' திரைப்படத்தில்"கேள்வி யின் நாயகனே,என் கேள்விக்கு பதில் ஏதய்யா?"எனும் சாமர்த்தியமான கேள்வி யினை கவியரசு கண்ணதாசன்,வாணி ஜெயராமின் வேதனைக்குரலில்,எம்.எஸ். வி.யின் இணையிலா இசையில் ஒலிக்கச் செய்தார்.

   இதுபோன்று'அவன் பித்தனா'திரைப்படத்தில் ஆர் பார்த்தசாரதியின்  இசையில்  "இறைவன் இருக்கின்றானா? மனிதன் கேட்கிறான்;அவன் இருந்தால் உலகத் திலே,எங்கே வாழ்கிறான்?'எனும் ஆதங்கம் நிறைந்த ஆத்திரக் கேள்வி பி.சுசீலா மற்றும் டி.எம்.எஸ் குரலில் ஒலித்தது. இப்பாடலை புனைந்தவரும் கவியரசே. 

     பொதுவாகவே மனிதன்,தன் பலவீனங்களை மறைப்பதற்காகவே, இதுபோன்ற கேள்விகளை இறைவனிடம்கூட,சற்றும் சளைக்காமல் கேட்பதுண்டு. பரமசிவன் கழுத்தேறிய பாம்பு கருடனைப்பார்த்து கேட்பதுபோல்,ஆணவம் தலைக்கேறிய மனிதன்,ஆண்டவனையே தனது குறைகளுக்கு பலிக்கெடா ஆக்குவதற்கோ, அல்லது தனது தவறுகளுக்கு மற்றவர்களை சுட்டிக்காட்டுவதற்கோ,தயங்குவதே இல்லை.

   தன் பெற்றோரைக் கேட்கவேண்டிய"நான் ஏன் பிறந்தேன்?"{எம். ஜி.ஆரின்'நான் ஏன் பிறந்தேன்'திரைப்படத்தில்,கவிஞர் வாலி எழுதியது }எனும் கேள்வியை  ஒருவர் தன்னைத் தானே கேட்டுக்கொள்வதும்,அல்லது தன் பிள்ளையின் பிறப்பிற் குக் காரணமான ஒரு தந்தையே,தன் பிள்ளையைப் பார்த்து,"ஏன் பிறந்தாய் மகனே ஏன் பிறந்தாயோ?"என்று கேட்பதும் {'பாகப் பிரிவினை' திரைப்படத்தில் கவியரசு கண்ணதாசன் எழுதியது}வித்தியாசமான,விதண்டாவாதமான கேள்விகளே! 

   ஆனால் இதற்குச் சற்று மாறாக"நானே நானா?யாரோதானா?"என்று ஒரு பெண் தன்னைத் தானே கேட்பதும் { ஸ்ரீதரின் 'அழகே உன்னை ஆராதிக்கிறேன்' திரைப் படத்தில் வாலி எழுதியது}அல்லது,"நான் யார்? நான் யார்?நான் யார்?நாலும் தெரிந்தவர் யார் யார்?"என்று ஒரு ஆண் தானும் குழம்பி,மற்றவரையும் குழப்பு வதும்,{குடியிருந்த கோயில் திரைப்படத்தில் கவிஞர் புலமைப்பித்தன் எழுதியது}மனித மனம் ஆனந்தத்தில் திளைக்கும்,அல்லது அல்லலுறும் வேளைகளில், சந்திக்கும் குழப்பங்களின்  வெளிப்பாடாகவே,நாம் உணரக்கூடும். 

    மேற்கண்ட ஐந்து திரைப்படங்களில்'நான் ஏன் பிறந்தேன் திரைப்படத்திற்கு சங்கர் கணேஷும் 'அழகே உன்னை ஆராதிக்கிறேன்'திரைப் படத்திற்கு இசை ஞானி இளையராஜாவும் இசையமைக்க,'குடியிருந்த கோயில்' திரைப் படத்திற்கு எம் எஸ் விஸ்வநாதனும்,இதர இரண்டு படங்களுக்கு விஸ்வநாதன் இராமமூர்த்தி யும் இசையமைத்திருந்தனர். 

   நடைமுறை வாழ்விலும் சரி,வெண்திரையிலும் சரி,"என் கேள்விக் கென்ன பதில்?"என்று கேட்போரே அதிகம்.காரணம் விடையறிந்தோர்,தேவையற்ற கேள்வி களை கேட்பதில்லை.மாறாக,விடையறியாதவர்களும் குழம்பிய குளத்தில் மீன் பிடிப்போரும் ,கேள்விகளில் நூதன களம் காண்பர். 

   'திருவிளையாடல்' திரைப்படத்தில் ஏழைக் கவிஞன் தருமி கூறுவது போல 'எனக்கு கேள்வி கேட்கமட்டும்தான் தெரியும்'என்று நினைப்பவர்களே இங்கு ஏராளம்.கேள்விக்கு பதில் அறிந்தவன் ஞானி.மற்றவர்களை பகடைக் காய்களாகக் கருதி,கேள்விக் கணைகளால் துளைத்து,தனக்குத் தேவையான விடைகளை தேடித் திரிபவன் சகுனி.இதுபோன்ற ஞானிகளுக்கும் சகுனிகளுக்கும் இடையே சிக்கித் தவிக்கும் பலரும்,திருவிழாவில் காணாமல் போய்,திருதிருவென விழிக்கும்  அப்பாவிகளைப் போன்றோரே.

ப.சந்திரசேகரன் .   

Wear and Tear

Love is viewed as a vehicle of wear and tear;

Too much driven or drained,stops somewhere.

A slight hitch is seen as,more than a ditch,

And sworn in the name of love-lorn love,

Not to love anymore,anytime,in one's life. 

Relations remain as steel,or at times,as its rust. 

Friends who leave,stay saved in memory,

As a pageantry of precious prints of the past.

'Touch and go'types always touch and go;

But not with love,as love is a game set on rules.

To blame the used road,for a rickety vehicle,

Or a brand new vehicle,for a battered road,

Is the itch of an ill drive,to hit the honey bee hive.

It is a game rule violation,left to the referee's realm.

One can break one's fast,but not love that should last;

Wear and tear shall not apply to closer minds,well cast.

P. Chandrasekaran.

உலகாளும் கலைவாணி

விழிகளின் விநோதமாய், 

மொழிகளின் நாதமாய், 

தொழில்களின் தோரணமாய், 

நாவின் நளினங்களாய், 

பாவின்  விளக்கங்களாய்,

விரல்நுனியின் வித்தைகளாய், 

நிரலுரைக்கும்  நிகழ்ச்சிகளாய்,

நிலமூன்றிய  நல்வாழ்வின், 

பலர்போற்றும் செயலாகி,

கலியுகத்தில் கணினியுடன்,

பலமாக  பணிதொழுது, 

குலம்வாழ,குணம் காப்போம்!

உலகாளும் கலைவாணி, 

உடனிருந்து ஒளிதருவாள். 

ப.சந்திரசேகரன் .   

Sense of Belonging

Is sense of belonging,

Like the pages in a book,

Or the waters in a brook?

Does a virus belong to a pandemic,

Or a pandemic to the people,sick?

Is sense of belonging an entry ticket 

For a bunch of currency to a wallet,

Or a roll of ravishing food,to the gullet?

Is it a load of thought of the mind,

Or a horde of people to one's behind?

Is it just an embrio of the womb,

Or a coffin's corpse in a tomb?

Do smiles belong to their lips,

Or tears to the eyes,on their slips?

Born of someone,wedding someone,

Begetting someone,Befriending someone,

Are all clusters,like a rainbow in the sky,

Looking grand for a while,to bid goodbye.

Belonging is like the milk in a cow's udder,

Flowing as ocean white,under Time's rudder.

Belonging is benefiting,with an expiry date,

As one follows the other,in a'Belong'template.

P.Chandrasekaran.

வெயிலுக்கு நேரமாச்சு

விடியல் சொல்லுகிறது,

"இருளே புறப்படு!" 

துளைத்ததோர் துயரத்தை  

துரத்தி விரட்டிடவே, 

வெளிச்சம் வாயிலை

பளிச்செனத் தட்டுகிறது. 

வெயிலுக்கு நேரமாச்சு; 

வயலும் வாழ்வும்,

இயலும் இசையும்,  

செயலின் சிறப்பும், 

துயில் துறக்கும்  நேரமிது. 

இருளின் இடிதாங்கிய 

இரவுகள் இறக்கையில்,  

இனிமையின் பூபாளத்தை 

வெளிச்சம் பிரசவிக்கும். 

விடியல் சொல்லுகிறது,

"இருளே புறப்படு! 

வெளிச்சத்துடன் விளையாட 

வெயிலுக்கு நேரமாச்சு!"

ப.சந்திரசேகரன் .   

Transition Takeaways.

There were times in our distant past,  

When the home brought the world within.

Family was then a capsule of society.

Family functions were always meant for

Flexing up the mighty muscles of love,

To push events,without event agents'shove.

Now things are either totally upside down

Or have taken a U turn without the'We'breadth.

Social distancing has actually preceded Corona.

Vertical towers have weakened the bandwidth,

To which the arms of affection could actively spread.

The eyes look up in awe,losing their vision's thread. 

Language has lost several letters of the alphabet,

Giving a leeway to one letter,to represent many.

It is like the corporates cuting down the load of labour.

The brain is now like a banian tree,strong and stout, 

With teeming intelligence,clicking a needle,to cue

What hefty tools like crowbar and pickaxe could do.

Exchange of emotions is now an extra terrestrial affair.

Friends meet to share their views over a peg or two,

On the megabytes of stock exchange bulls & bears

And their bulk of career pride,without its kernal side.

In between goes unsaid or unheard,all the creamy core

Of the rhythms of the mind and their meanings in store.

P.Chandrasekaran.

நன்மையின் அதிர்வுகள்

ஓடிடும் கால்களை இலக்குகள் உந்திட,

மூடிய கதவினில் முட்டுவ தேனோ?

கோடிக் கனவினில் குளித்திடும் மானுடம்,

ஓடையின் நீரென ஓடுதல் உணர்வாம்!.

 

எறும்புகள் ஊர்ந்து,ஏற்றம் அடைந்திட

ஏணியைத் தேடி அலைவது மில்லை. 

கேணியில் நீரென கிடப்பது மில்லை.

திறம்பட தேர்ந்து,துளிர்ப்பதே துணிவாம்! 

 

குறும்பினில் குதித்திடும் குழந்தைகள் கூட்டம்  

கோணிகள் கிழிந்திட கொட்டிடும் கனிகளாம்!

ஆணியை அமர்த்திடும் பசுமரம் போன்று, 

அறம்பல ஈர்த்தலே,அரும்பிடும் நன்மையாம்!

மாடிகள் காண்பது,தரைத்தள  பலமெனின்,  

கூடிடும் பலமெலாம் கோர்த்த கரங்களாய்,

நாடிடும் நன்மைகள் நாடியில் துடித்திட, 

மூடிய கதவெலாம் முந்தித் திறக்குமாம்! 

ப.சந்திரசேகரன் .   

From the Bird's Nest

Looking cozily from the bird's nest,

The world is either appetising,or alarming.

Fledglings spreading their wings wide,

Have their field days flying all the while,

Slighting their nests,to pride over their wings.

But nestlings navigate their native dreams,

Without running helter-skelter,in their shelter.

The joys of a home are the most genuine stuff,

Made by and known to,only the makers of homes

And cheered by the visiting folks' uproar.

The bounties and banes are nevertheless,

Beyond one's nest,blooming or breaking

The chances of gaining,what is being sought after.

Pain is gain or gain is pain,goes the thumb rule.

To stay safe and rest protected,the nest assures the best.

What if, when trust is lost and the home becomes a tomb?.

From within one's nest,or out of it with the mercy of a GPS,

Reality and illusion are always a fifty fifty Freeway,

Or a Crooked Street,creating hurdles at the cross roads.

Truth is quite often a teaser of the myth,called SAFETY,

Carrying dangling mysteries of' the home and the world'.

P. Chandrasekaran.

   

வாரிசு விதைகள்

     ஆதார் எனும் அடையாள அட்டை உடைய,உண்மையிலேயே சாதாரண மனிதர்கள்  பெரும்பாலோர்க்கும்,வாரிசு விதைகள் வசந்தத்தின் விளைச்சலுக் கான பொன் தூவல்களே;ஆனால்,செல்வம் செழித்தவர்க்கும்,அரசியல் மற்றும் திரைத்துறையைச் சார்ந்தவர்க்கும்,வாரிசு விதைகள் வசந்தமோ,அல்லது புயலோ என்பது, சூழ்நிலைக் கேற்ற சுழற்சியே .

   மாறாக,வாரிசே இல்லாதவர்க்கு, வாரிசுகளை முன்னிலைப் படுத்தும் நிர்பந்தமோ அல்லது வாரிசை முன்னிலைப் படுத்துகிறார்கள் என்ற குற்றச்சாட்டோ, எழுவதற்கு வாய்ப்பில்லை.இதில் உண்மை நிலை என்னவெனில்,என்னதான் முன்னிலைப் படுத்தினாலும், அவரவர்களுடைய அதிஷ்டத்தையும் திறமையையும் அனுசரித்தே, எந்த ஒரு வாரிசும்,அவர் சம்பந்தப்பட்ட துறையில் முன்னேற முடியும் என்பதே, காலம் காட்டும் கணக்காகும். 

     உதாரணத்திற்கு,திரைப்படைத்துறையிலும் இசைத்துறையில் புகழ் பெற்ற பலருக்கும் வாரிசுகள் இருந்தாலும்,எல்லோராலும் அவர்களின் பெற்றோர் எட்டிய புகழ் எனும் ஆலமரத்தின் நிழலை,ஓரளவுக்கேனும் நெருங்கவோ, அல்லது  அவர்களின் வெற்றிப்படிகளில் ஒன்றிரண்டிலாவது கால்பதிக்கவோ,முடிவதில்லை. நடிகர் திலகத்தின் உச்சத்தில் பாதியைக்கூட, பிரபுவால் நெருங்க முடிந்ததா என்பது அவர் தன்னைத் தானே பலமுறை கேட்டிருக்கக் கூடிய கேள்வியாக இருந்திருக்கும். பிள்ளைகளை நடிகர்களாக்க, பல்வேறு இயக்குனர்களும் முயன்று பார்க்க,  திரு.எஸ்.ஏ.சந்திரசேகரனின் மைந்தர் மட்டுமே வெற்றிக்கொடி கட்ட முடிந்தது. 

   திரைப்படத்துறையைக் காட்டிலும் அரசியலில் வாரிசுப் புயல்,சற்று தீவிரமாகவே வீசக்கூடும்.வாரிசு அரசியல் எனும் கருத்தை முன்னிறுத்தி இதுவரை  இந்திய, மற்றும் தமிழக அரசியலில், நேருவின் குடும்பத்தையும் கலைஞரின் குடும்பத்தையும் மட்டுமே மைய்யமாக வைத்து,ஏராளமான விமர்சனங்கள் எழுந்திருக்கின்றன.நேருவின் காலத்தி லேயே,கொஞ்சம் கொஞ்சமாக, நிதானமாக, இந்திராகாந்தி அம்மையாரின் செல்வாக்கு  உயர்த்தப்பட்டதும்,  உயர்ந்ததும்,நாடறிந்த ஒன்றே! 

   ஆனால் அதே காலகட்டத்தில்,தமிழகத்தில் பிரசித்திபெற்ற அரசியல் தலைவர் களான திரு.காமராசர்,திருமணமாகாதவர் என்பதாலும்,அறிஞர் அண்ணாவுக்கு  நேரடி வாரிசு இல்லாததாலும்,அவர்களுக்கு வாரிசு பிரச்சனை எழவில்லை.அப்படியே வாரிசு இருந்திருந்தாலும்,நேரு அவர்கள் செய்தது போல்,திரு.காமராசரும், அறிஞர் அண்ணாவும் செய்திருப்பார்களா என்பது, ஆய்வுக்குரிய நிலையே! 

   பின்னர் நாம் சந்தித்த,தேசிய அளவில் மக்கள் சக்தி பெற்ற,முன்னாள் பிரதமர் திரு.வாஜ்பாய்க்கும்,இந்நாள் பிரதமர் திரு.மோடி அவர்களுக்கும்,தமிழகத்தில் முன்னாள் முதல்வர்களான  திரு.எம்.ஜி.ஆர்,மற்றும் செல்வி ஜெயலலிதா ஆகியோர்க்கும் வாரிசு இல்லாத நிலையில்,அவர்கள்மீது வாரிசு சார்ந்த குற்றச்சாட்டுகள்,அரசியியலில் எழுவதற்கு வாய்ப்பில்லாமல் போய்விட்டது. அனால் தமிழகத்தில், கலைஞர் குடும்பத்தின் வாரிசு  அரசியலைக்  குறிவைக்கும்  குற்றச்சாட்டுகள், வளர்பிறை விமர்சனங்காளாகவே,அவ்வப்போது விஸ்வரூபம் எடுக்கின்றன. 

   அரசியலோ,திரைத்துறையோ,அல்லது வேறு எந்த துறையாக இருந்தாலும்,வாரிசு என்பது வெறும் அறிமுக அடையாள முத்திரையே தவிர,அது காக்காய் உட்கார,  பனம்பழம் விழுந்த கதையே. 

"கருணை இருந்தால் வள்ளல் ஆகலாம்;
கடமை இருந்தால் வீரன் ஆகலாம்;
பொறுமை இருந்தால் மனிதன் ஆகலாம்;
மூன்றும் இருந்தால் தலைவன் ஆகலாம்"

   என்று ஒரு பாட்டில் கூறியதுபோல, வாரிசாக இருந்தாலும்,அவர்கள் சார்ந்த துறையில் எதிர்க்காற்றோடு போராடி, தடைக்கற்கள் அனைத்தையும் கடந்து தனக்கென ஓரு அடையாளத்தை உருவாக்க இயலாவிடின்,கால நதி ஓட்டத்தில் கரைந்து போவர் என்பது,மறுக்க முடியா உண்மையாகும்.சிறந்த நடிகனாகவோ, அல்லது தலைவனாகவோ ஆகும் தகுதி,அந்தந்த மனிதரைப் பொறுத்ததே!அறிமுகங்கள் என்றென்றும் அக்கினிபரிட்சைக்கு உட்பட்டவையே. 

    நேருவின் கம்பபீரத் தலைமை, இந்திராகாந்தியின் அரசியல் அறிமுகத் திற்கு பிள்ளையார் சுழி போட்டாலும், இந்திரா காந்தியின் திறமையே,அவரை தனக் கென்று தனியொரு பாதை அமைத்து,அதனை அவரது கட்சியைச் சேர்ந்த மற்றவரும் பின்பற்றும் வழித்தடமாய் மாற்றியது.பின்னர் அவரது அகால மரணத்தைத் தொடர்ந்து,அவரது மகன் திரு.ராஜிவ் காந்தி ஒரு அரசியல் விபத்தாக உருவெடுத்து அடுத்த ஏழு ஆண்டுகளுக்குள் ஒரு பரிதாப மரண விபத்து அவரது உயிரையும்  பறிக்க,அவர் அரசியலுக்கு வராமலேயே இருந்திருக்கலாமே என்று நம்மில் பலரும் மனமுருகி வருந்தியிருப்போம்.திடீர் பிரதமரானாலும்  ராஜிவ் காந்தியின்  தலைமையின் கீழ்,அவர் சார்ந்த கட்சியும் இந்தியத் திருநாடும்,சீரும் செல்வாக்கும் பெற்றிருந்தன என்பதே,அவரின் தலைமையின் திறமைக்குச் சான்றாகும்.   

    கலைஞருக்கு பிள்ளைகள் நிறைய இருந்தபோதிலும்,இளம்பருவம் முதல் அவரது அரசியல் கரம் பற்றி'மிசா'போன்ற கொடிய காலகட்டங்களில் சிறைவாசம் உள்ளடக்கிய எண்ணற்ற இன்னல்களை எதிர்த்து நின்று போராடி,அரசியலில் தானே தனக் கென்று ஒரு வலுவான இடத்தை ஏற்படுத்திக்கொண்டவர் திரு.ஸ்டாலின். கலைஞ ரின் அறிமுகம் இருந்தாலும், ஸ்டாலினின் அரசியல் வளர்ச்சி,முழுக்க முழுக்க அவரது உழைப்பின்  வெளிப்பாடா கவே பலரும் கருதுகின்றனர்.

   எனவே வாய்ப்புகள் அமைவதற்கும் அவ்வாய்ப்புகளை திறம்பட பயன்படுத்திக் கொள்வதற்கும் இடையே,நிறையவே இடைவெளி உண்டு;அந்த இடைவெளியை உரிய அளவில் நிரப்புவது,சம்பந்தப்பட்ட வாரிசுகளின் பொறுப்பே!அரசியல் மற்றும் கலைத்துறை வாரிசுகளைப் பொறுத்த மட்டில்,மக்கள் சக்தியையும்,ரசிகர் செல்வாக்கினையும், தங்களது உழைப் பினாலும்,திறமையாலும்,உயர்திக்கொண் டால் மட்டுமே,நின்று, நிலைத்து,புகழ்பெற முடியும்.பெரிய கார்பொரேட் நிறுவனங் களில்  கூட,வாரிசுகள் போராடித்தான் தலைமையை தக்கவைத்துக்கொள்ள முடிகிறது. எனவே'வாரிசு அரசியல்'என்ற கூச்சலில்,அர்த்தமிருப்பதாகத் தெரிய வில்லை.

  அரசியலில் மேலும் சுவையான வாரிசுக் கதைகளும் உண்டு. ஒரே குடும்பத்தைச் சேர்ந்த வாரிசுகள்,வெவ்வேறு அரசியல் கட்சிகளில் கொடிநட்டு,ஏதேனும் ஒரு வாரிசு,ஏதேனும் ஒரு ஆளும் கட்சியில், எப்போதும்  கோலோச்சும் வண்ணம், குடும்பத்தில் அனைவரையும் அரசியலால் அரவணைத்துக் கொள்வதுண்டு. 

    இன்றைக்கு இந்தியாவில் எந்த மாநிலத்தில் வாரிசு அரசியல் இல்லை?தன்  பிள்ளைகளையோ அல்லது உடன்பிறப்பு களையோ  அமைச்சராக்கிப் பார்க்கா விட்டாலும் குறைந்தது ஒரு எம்.எல்.ஏ ஆகவோ அல்லது எம.பி.ஆகவோ பார்க்க வேண்டும் என்று நினைக்காத அரசியல் வாதிகள் இந்தியாவில் மிகக்குறைவே.  அண்ணாவின் பிள்ளைகளாக இல்லா விட்டாலும்,'அண்ணாவின் வாரிசு'என்று ஒரு காலத்தில் தி.மு.க வில் பலரும் தங்களைத் தாங்களே பிரகடனப்படுத்திக் கொண்ட துண்டு.இந்த அடிப்படையி லேயே,பின்னர் செல்வி. ஜெயலலிதா, எம்.ஜி.ஆரின்  வாரிசு ஆனார். அடுத்த தேர்தலில் அம்மாவின் வாரிசு யார் என்பதற்கு,கடும் போட்டி நிலவப்போகிறது.

    ஆந்திராவில் தனது  தந்தை திரு.ராஜசேகர ரெட்டியின் இடத்தை,தனது உழைப் பினால் தக்கவைத்துக்கொண்டார் ஜெகன்.தெலுங்கானாவில் ஒரு குடும்பமே அரசியலிலும்,அரசாங்கத்திலும் இருக்கிறது.எனவே,'வாரிசு அரசியல்' சார்ந்த  குற்றச்சாட்டுகளும், குறிப்பிட்ட சில அரசியல் கட்சிகளுக்கு மட்டும் பொருந்தும் வகையில் பாரபட்சத்துடன்  வைக்கும்  விமர்சனங்களும்,யதார்த்த நடைமுறை களுக்கும்,நடுநிலைப் பார்வைகளுக்கும், அப்பாற்பட்டவைகளே!

    நம் பாரத தேசத்தின் மக்கள் செலவாக்கு நிரம்பப் பெற்ற பிரதமர்களில்,பண்டிட் ஜவாஹர்லால் நேருவும்,இந்திராகாந்தி அம்மையாரும், திரு.ராஜீவ் காந்தியும் திரு. வாஜ்பாய் அவர்களும்,இன்றைய பிரதமர் திரு மோடி அவர்களும்,முன்னிலை வகிப்பர் என்பதை,யாரும் மறுத்துக் கூறிவிட முடியாது.இவர்களில் இந்திராகாந்தி அம்மையாரும்,திரு.ராஜிவ் காந்தியும்  மட்டுமே வாரிசாக அரசியலுக்கு வந்தவர் கள்.ஆனால், அவர்கள் வாரிசு அடிப்படை யில் அரசியலுக்கு வந்தாலும்,தேர்தலை சந்தித்து  மக்கள் செல்வாக்கை  அமோகமாக நிரூபித்த பின்னரே,இந்தியத் திரு நாட்டின் முன்னணிப் பிரதமர்கள் பட்டியலில்,அவர்கள் பெயர் இன்றும் நின்று நிலைக்கிறது.

    அதேபோன்று தமிழகத்தில் காமராசர், அறிஞர் அண்ணா போன்ற பெரும் தலைவர்களுக்குப்பிறகு, கலைஞரும் எம்.ஜி.ஆரும்,செல்வி ஜெயலலிதா அவர்களும்,அவரவர்கள் பாணியின் தனிப்பெருமை பெற்று மக்கள் செல்வாக்கை தொடர்ந்து தக்கவைத்துக் கொண்டார்கள். இவர்களில் கலைஞரும் எம்.ஜி ஆரும், தானாக அரசியலில் அடர்ந்து வளர்ந்த ஆலமரங்கள்;சுயம்பு நிலை கொண்டவர்கள் என்றும் கூறலாம். ஆனால் செல்வி ஜெயலலிதா எம்.ஜி ஆரால் அரசியல் பிரவேசம் செய்யப்பட்டு,எம்.ஜி ஆரின் மறைவுக்குப்பின்னர் தான்தான் அவரது உண்மையான வாரிசு என்பதை, மக்கள் செல்வாக்கு மூலம் பலமுறை நிரூபித்தார்.

   இங்கே குறிப்பிட்ட,அனைத்து தேசிய மற்றும் தமிழக தலைவர்களில், நேருவையும், எம்.ஜி.ஆரையும், மோடி யையும் தவிர,மற்ற அனைவருமே வெற்றி மட்டுமல்லாது, தோல்வியையும்,தைரியம் சற்றும் தாழாது,எதிர்கொண்ட தலைவர் களே!கலைஞர் எந்த ஒரு தேர்தலிலும் தான் தோல்வியை சந்திக்காதவர் என்றாலும், தனது மாபெரும் இயக்கம் நீண்ட காலம் தோல்வி கண்டதை,தனது ஆழ்ந்த அரசியல் அனுபவத்தால் கடந்து, எந்த ஒரு நேரத்திலும்.தளர்ந்துபோகாத, நெஞ்சுரம் மிக்க  தலைவராக விளங்கினார்.

   கலைஞரின் மறைவுக்குப்பிறகு திரு.ஸ்டாலின் கட்சியினை திறம்பட வழிநடத்தி, பெரும் கூட்டணி ஒன்று அமைத்து,பாராளுமன்றத் தேர்தலில் மாபெரும்  வெற்றி கண்டு,தி.மு.க வின் அரசியல் வரலாற்றிற்கு புதிய பக்கங்கள் இணைத்தார். வாரிசு கள்,மக்கள் சக்தியின் சாதகத்தை அனுகூலமாக்குவதே, திறமையான தலைமைக்கு அங்கீகாரம்.  இந்த வகையில்  தி.மு.க வின் வாரிசு அரசியல்,வாரிசு அடையாளத் தைத் தாண்டி,தனிமனித அடையாள முத்திரை  யை பதித்ததற்கான,முதல் அத்தியா யம் எழுதப்பட்டுவிட்டது.

  வாரிசு அரசியலில்,வாரிசுகள் தாங்களாகவே புதிய உச்சம் எட்டுவதே, வாரிசு விதைகள், சொந்தக்காலில் பந்தக்கால் நடும் திருவிழாவாகும்!இன்றைக்கு அரசியலில்,கொள்கைக்  குளறுபடிகள் குவிந்திருக்கும் காலகட்டத்தில்,வாரிசு விமர்சனங்களை வைத்து அரசியல் புரிவது, அக்குளறு படிகளை மேலும் வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுமே தவிர,அதனால் வாக்குச் சாவடியில் திடீர் அரசியல் அதிசயங்கள் நிகழப்போவதில்லை.மக்களைப் பொறுத்தவரை ஊழலற்ற நல்லாட்சியினை ஏதேனும் ஒரு அரசியல் கட்சியாவது தருமா என்கிற மாபெரும் கேள்வியைத்தவிர, வாரிசு விமர்சனங்களுக்கும்,மக்களின் அன்றாட வாழ்க்கைக்கும்,எந்த ஒரு சம்பந்தமும் இல்லை என்பதே,இயல்பு நிலையாகும்.   

ப.சந்திரசேகரன் .   

A Field with a Wide Wield.

       {Happy Teachers'Day}

            5th Sep 2020. 

A teacher is a constant,learning ladder.

His learner desk,is meant to inspire

Other learners,to learn and lead.

A teacher is functionally,a fellow parent.

He should mark or make,a filial spark

In his wards,who look upon him to lead.

A teacher is a teaming,trusted friend,

Who personifies his profiles of teaching,

As shoulders of friendship,to hang upon.

A teacher is a trendy,tactful engineer;

He should deftly design his daily classes,

To match the manifold minds of learners.

A teacher is a dexterous doctor at times,

Treating what ails his students,through

Black board magic and bonding wield.

Every teacher is of course,a lawyer too,

Letting his wards to woo,or argue against,

His points of perception,or case presentation.

A teacher is as well,a trader in his class,

Selling his derived ideas,for time as price.

A teacher is both the press and the media,

Bringing global trends,within the four walls.

But if any teacher attempts to be a politician

Or saint,they will be playing a foul game,

Against the gullible and vulnerable flock.

A teacher lives,by each instance and incident,

Setting his precept and practice,as precedent.

P. Chandrasekaran.

{A former Professor}

எண்ணங்கள்

அன்பினால் எண்ணங்களை 

அள்ளித் தெளிக்கையில்,

ஆண்டவனுக்கு மலர் மாலைகள் 

அழகழகாய்  தயாராகின்றன. 

ஆசையில் படர்ந்திடும் எண்ணங்கள், 

ஆர்ப்பரித்து ஆட்டக் களமாகின்றன. 

ஆக்கத்தில் அடர்ந்திடும் எண்ணங்கள், 

ஆலைகளை,இல்லங்களை,சாலைகளை, 

அனுபவத்தால் அவதரிக்கின்றன. 

தேக்கத்தில் நிற்கும் எண்ணங்கள், 

கிணற்றுத் தவளைகளாகின்றன.

ஏக்கத்தில் இணைவுறும் எண்ணங்கள், 

இளைத்து ஈமத் தடம் அமைக்கின்றன.  

போட்டியில் புறப்படும் எண்ணங்கள் 

மூட்டியதீயில் முகம் தொலைக்கின்றன! 

கோபத்தில் கொதித்திடும் எண்ணங்கள்,

கோபுரத்தை குப்பை மேடாக்குகின்றன. 

மோப்பத்தில் மேய்ந்திடும் எண்ணங்கள் 

பொய்ச்சந்தையின் பொழுது போக்காகின்றன.

காத்திடும் எண்ணங்களே,காய்த்துக்கனிந்து, 

கருணையின் கரம் பற்றுகின்றன!. 

காலத்தின் மடியில் காப்பியங்களாகி,  

கடவுளுக்கு காணிக்கை ஆகின்றன!. 

ப.சந்திரசேகரன் . 

Wish List

If fishing is,in one's wish list,

The joy of fishing overtakes, 

The total number of catch.

If learning were in one's wish list,

What is learnt,would undertake 

To assess,the mismatches in learning. 

Learning has a lofty system,on the whole.

But loading,lets the system,lose the goal.

Language is more than a label of thought;

It is the power of the self,to prune the plot.

The essence of language,is not in its thrust;

It is instead,a selfmade search for its crust.

If policies kill passions and priorities of learning,

Victims of learning,would see their zeal,burning.

Wish list moves on,from the wheels of the mind,

To drive one's dreams,towards pastures inclined .

P. Chandrasekaran. 

மூக்கணாங் கயிறு.

ஆக்கம் கெட்டிடின்,அனுபவம் கெடுமாம்;

தூக்கம் கெட்டிடின்,தோப்பில்தனி மரமாம்.
நாக்கின் நமைச்சலில் நழுவிடும் சொற்கள்,
தீக்கிரை யாக்குமாம்,தேன்கூட் டுறவை.

பாக்கள் பலவும் புனைவோர் அவையிலும்,
வாக்கினில் பிறழ்வர்,ஒட்டக் கூத்தனாய்.
தாக்கிடும் கொம்புடை,குறும்புக் காளையை,

தேக்கிடும் தடுப்பே,மூக்கணாங் கயிறு.

பூக்களின் நாரென புதுமணம் பரப்பியே 

மூக்கணாங் கயிறது முரண்டுகள் களையுமாம்;  

காக்குமோர் கயிறுடன்,காளையின் வீரமும், 

ஊக்கமாய் மோதுமாம்,உள்மூச்சு வாங்கியே!

மூக்கணாங் கயிறெனும் திருமணக் கூடலில்,
சீக்கிரம் இழைவது சேவலோ,கோழியோ? 
போக்குகள் மாறிடும் புதுவழிச் சாலையில், 

தூக்கிடும் சுமையெல்லாம்,தூரத்து சுகமோ?
    

                                                      ப.சந்திரசேகரன் . 

Freedom Means More

  {Happy 74th Independence day}

        {15th August 2020}

Our country was not born this day;

Invaders were fought against and driven out,

Through decades of drilling episodes.

Independence is not a concept but a feeling.

Existing and exceeding ills,hurt this feeling;

Daily toxins,released by infected minds, 

Invade and pollute the air of independence.

Brewing conflicts of religion and language,

Batter the butter into pieces,with little scope

For a free,deep breath, at each one's space.

Binoculars are used to spot historical dots,

As missing masterstrokes of mainstream heroes.

New stones are laid to inscribe forgotten names.

But the pride of the hour is the holistic grasp 

Of long drawn disputes,with a judicial score. 

Between the Pandemic and the Pan India plans,

God has reassured his most believed,Main Spot,

To auger hopes,for injecting the vaccine of unity. 

Let our traditions outwit the temper of politics,

Making our freedom mean truly, what it depicts.

P. Chandrasekaran.

  

A Mammal in Mixed Form

If man were a crazy pest like a cockroach,
He would have many cracks to approach.
If he were a wary,winged bird,
He would say many a fledged word.
If he were a silly,slimy worm,
He would have a 'flexible' term.
If he were a sinister snake,
He would give many,a shake.
If he were a'lofty'lizard,
He would be called a wizard.
A centipede if he ever were,
He would cause a fright,rare.
If he were a cringing,lousy leech,
He would let others' blood,bleach.
If he were a caterpillar of jerking horror,
He would cater to itching tales of terror.
Birds,pests and reptiles are seen with a stare,
By man's mixed and mindless mammal flair.
Look!man is pest,bird and reptile in single fold,
With many of his crazy,cockroach tales,untold.
P.Chandrasekaran 
  

கண்ணீர் கதகளி

கண்களில் கண்ணீர் கதகளி ஆட்டம்; 

காரணம் கரைந்து  காரியம் கூட்டும். 

பண்களில் படரும் உணர்வின் ஊட்டம், 

போரிடும் களமென காட்சிகள் காட்டும்; 

ஆனந்த அதிர்வுகள் ஆர்ப்பரித் தாடவும், 

தானந் தர்மத்தின் பலனெனக் கூடவும், 

வானந் தெளிவுற சிதறிடும் மேகமாய், 

பானந் தெளித்தலோ கண்ணீர் கோலம்? 

சோகம் அடர்ந்து சொடுக்கிய சிந்தனை, 

வேகம் எடுத்து விளம்பரப் படுத்திட, 

ஊகம் ஒளித்து,ஊற்றெனப் பெருகிடும், 

தாகம் தணிக்கா,திரவமோ விழிநீர்?.

  

உதைக்கும் நிகழ்வுகள் உலக்கை போன்று  

பதைக்கும் நெஞ்சினை உரலென மாற்றிட, 

சிதைவுறும் சிரசது நர்த்தனம் புரிகையில், 

கதைகள் சொல்லுமோ,கண்ணீர் கதகளி?. 

 ப.சந்திரசேகரன்.

Zoom Meeting

God called for a zoom meeting
To discuss the cranky COVID19.
He gave CORONA as ID
And 'Heal' as Pass word.
The pass word seemed to be
A mix up of the first three letters
Of Heaven and the last of Hell.
Humans across the world,
Hurried to sign up for the meet.
The haves as usual,had no issues
To log on to their myriad devices.

From their hideouts,they heaped

Praise on God and pleaded for a way out.
But the have nots raised their voices,
About poverty and starvation,
Surpassing the pressures of the pandemic.
God could see the slipshod strokes
Of Statistics on numbers of all kinds.
After all,God knows the actuals
Knocking at his doors,on a flash news basis.
God's concern is about the shrinking space
In Heaven and Hell,to accommodate
The souls of the dead,in a roaring row.
The soil is better placed to swallow bodies,
Than the space in Heaven and Hell, 

To put the souls to rest in peace or revolt.

God proposed a lockdown for Heaven

To prevent infection from new entrants.

But he let Hell remain open,like liquor shops

And shut down abruptly,the Zoom Meet.

P.Chandrasekaran.

விட்டுப்பிரிகையில்

விட்டுப் பிரிகையில் 
விட்டுக் கொடுப்பதை, 
விட்டுக் கொடுக்காது 
விட்டுப் பிரிவதோ? 
கெட்டுப் போகையில் 
கெட்டுப் போகாது, 
கெட்டிக் காரனாய் 
விட்டுப் பிரிவதோ? 
திட்டிய தீயோரை,
கொட்டம் அடக்கி 
பெட்டிப் பாம்பாக்கி 
விட்டுப்பிரிவதோ?
முட்டிய கன்றது 
முட்டிய மடிதனில் 
கிட்டாப் பாலென, 
கிட்டாப் புகழினை 
விட்டுப் பிரிவதோ?   
சட்டிப் பானையில் 
ஒட்டிய பருக்கையை 
தட்டி உடைத்தென, 
விட்டுப் பிரிவதோ? 
வட்டமாய் வரிசையாய் 
வாட்டிய வாழ்வினை, 
எட்டி உதைத்து 
விட்டுப் பிரிவதோ? 
வட்டியும் அசலுமாய் 
கொட்டிய பணமெலாம் 
கொட்டிச் சிரிக்கையில் 
விட்டுப்பிரிவதோ? 
பெட்டியில் பணமிலா 
பெருமிதக் களிப்பில், 
முட்டையின் ஒடென 
விட்டுப் பிரிவதோ?
எட்டாத் தொலைவினில் 
ஈட்டிடும் பிள்ளைகள் 
இறுதிச் சடங்கில் 
எட்டா வண்ணம், 
விட்டுப் பிரிவதோ?  
கட்டையில் போவதும் 
காரினில் போவதும் 
கெட்டியாய் உயிரினைப் 
பற்றிடா  உடலினை, 
'கெட்டியாய்ப் பிடி'யென 
தோளினில் சுமப்போர் 
அட்டையாய்ப் பற்றி 
அந்தமாய் வைத்திட, 
சட்டியை உடைத்தபின் 
விட்டுப் பிரிவதோ? 
ஒட்டிய உறவுகள் 
ஒட்டுதற் கஞ்சிட  , 
கெட்டதோர் நோயினால் 
கெட்டதோர் உடலென, 
வெட்டியான் தீண்டாமல் 
விட்டுப் பிரிவதோ?
 ப.சந்திரசேகரன் . 

கண்டம்

நீரில் கண்டமோ?,நெருப்பில் கண்டமோ?,
நோயில் கண்டமோ?,வாயில் கண்டமோ?,
ஊரினில் ஒவ்வொரு நாளும் உலவிடும், 
ஓய்ந்திடா உயிர்பலி,உலுக்கிடும் கண்டமே !

காவலில் கண்டமோ?ஏவலில் கண்டமோ? 
காரிருள் கடக்கையில் காலிடறிக் கண்டமோ?
ஆவலில் கண்டமோ?ஆருடக் கண்டமோ? 
ஓரிடம் ஒழியா ஊழ்வினைக் கண்டமோ? 

மத்தள இடியென மானுடம் சகிப்பது
மாரகம் தடுத்திடும் மரணப் போராம்!  
தத்தளித்தே தினம் தன்னுயிர் காத்திட,
போரிடும் பூமியில்,புதைவது கண்டமே!

பாலியல் பலிகளும்,பாய்லர் பலிகளும்,
பாதாளச் சாக்கடை,பறித்திடும் உயிர்களும்,
சாலையில் சகஜமாய் சரிந்திடும் உயிர்களும், 
சேதாரம் கூட்டிடும் சிரசறுக்  கண்டமே!

பாரினில் கண்டம் பலப்பல இரகமாம்; 
மாயமாய் வாழ்வினில் மடிவது எல்லாம், 
நேரிடைக் காட்சியாய் நெட்டிடும் நிகழ்வில்   
மாய்ந்திடும் மாந்தரின் மயிரிழைக் கண்டமே!. 
ப.சந்திரசேகரன் . 

Themes and Memes

If someone hits and runs,
Others run and hit the hitter.
Scuffles and ruffles are not new;
But they draw new dimensions 
From contexts of unknown hues.
A disease draconian has come here,
To let out a load of rage and rifts.
Hidden throes leave their hideouts,
Spinning suicides,homicides,
Co-morbid causalities in hospitals,
And custodial deaths,behind the curtain.
A couple of cops turn con men;
The common man conjures up justice.
Celebrities make their presence felt,
By condemning acts fit for condemnation.
While many take law into their hands,
Law takes its own usual course.
There is no let up in the lurking lowdowns,
Leave alone the rigmarole lockdowns. 
The employed languish at home;
The unemployed crowd the streets.
Closed theatres pose their vacant looks
As fully shot films,fail to fill the bill.
Disease is a serial killer of serials.
The stench of sanitizers sticks to rule.
Masked customers see through their eyes
But pay through their nose for everything.
While the routine has lost its hold,
Politics holds its routine,by force of habit.

Transport is tilting on its routes,in tandem.

Statistics is the set top box for simulations.
With frequent stints of our daily handwash,
Gods seem to have washed us off their hands.
There are many stories without themes,
Because themes exist in an influx of memes,
Filling the huge gaps between life and living.
There is life;but are we living it as usual ?
P.Chandrasekaran.

புதைகுழிகள்

உன் புகைப்பழக்கப் புத்தகத்தின்
பயன்படுத்திய பக்கங்கள்
நைந்துபோனதைப் பார்த்தாயா?
உன் மூச்சின் மூலதனம்
முழுவதுமாய் முடங்கிப்போனது;
உன் நுரையீரல் நூலிழையில்
நின்றுகொண்டிருக்கிறது.
உன் நிகோடின் நச்சு மணத்தை,
கொரோனா கொண்டாடுகிறது.

இழுக்கும் புகையின் இருட்டடிப்பால், 
இரத்தநாளங்கள் சுருண்டுபோகின்றன; 
பக்கெட் பக்கெட்டாய் நீரூற்றி
கைகளைக்  கழுவினாலும்,
உன் பாக்கெட்டில் சிகரெட்
உள்குத்தாய் உள்ளவரை,
நீரெல்லாம் விழலுக்கிறைத்ததே!

மூச்சை இழுக்கும் நுரையீரலுக்கும்,
ருசியை ஈர்க்கும் கல்லீரலுக்கும்,
புகையும் மதுவுமே புதைகுழிகள் !
பாட்டில் பாட்டிலாய் வாங்கு சரக்கு;  
சூட்டின் சுதியில் சோகம் பெருக்கு   ! 
அடுத்துக் கெடுக்கும் பழக்கம் அனைத்தும்,  
படுத்தும் நோயினால்,படுக்கைகள் கூட்டும். 
படித்துறை கடந்திடா நதியின் பக்குவம்,
படியை இடித்திடும் நீரின் கணக்காம்! 
கெடுத்திடும் எதனையும் சுட்டிக் காட்டலே,   
உடுத்தும் கவசமாய்,ஊனுயிர் காக்குமாம்.  
 ப.சந்திரசேகரன் . 

Colour Conflicts

Red carpets are spread,to welcome
Dignitaries,with their friendly masks.
But they add to our blues,when their 
Truly foul and fake faces frilled within,
Come to the fore,with formidable blows.
The colours of mankind are inherited.
But the colours of the mind are acquired,
To change their logos to suit their logic.
Racial routs are the mind's morbid layers.
Men with boots and guns,bully brutally,
The contrary colours,they keenly confront.
The blue sky is seized at times,by black clouds
To feed the soil,or flow their fury as storms.
But the white patches on the blue firmament,
Wield a floral glory,extolling their base.
The rainbow is a coming together of colours,
To imply that,community spirit is in communion
And not in the conflicting colours of mankind.
Where colours dominate,character is damaged.
Where character collapses,masks are needed
To cover the shames of the racial faces of men.
A colourfree mind,keeps mankind in the pink.
P.Chandrasekaran.

கூப்பிய கோபுரம்

கூப்பிடும் குரலினை தெய்வம் கேட்டிட 
கூப்பிய கரங்களில் கோபுரம் காணலாம்; 
தோப்புக் கரணமும் தலைதாழ் சரணமும்,
காப்பவன் கருணை கறந்திடும் கலையாம்.

தோப்பினில் மரங்கள் தனித்தனி ரகமாம்;
வேப்பிலை தாங்கிடும் மரத்தின் நிழலில்,
தீப்பொறி இன்றியே தீபம் காண்பராம்!
பூப்பது எல்லாம்,மாயியவள் கணக்கே!

கோப்பியம் பேணலும்,குலநெறி வகுத்தலும், 
வார்ப்புகள் வரைந்த வலிகளை அகற்றலும், 
நாப்பிழை தவிர்த்து நாளினை உயர்த்தலும்,
மூப்பினை நோயில்,முடக்கா இறைமையாம். 

சாப்பிடும் உணவிலும் சாத்திரம் அடங்கிட, 
மோப்பமும் மோகமும்,மூதறிவு முறிக்குமாம்.
காப்புகள் கைகளில் பலமெனச் சேர்கையில்,
கூப்பிய கைகளில்,குழைந்திடும் கடவுளாம். 
பி.கு:-
கோப்பியம்-தனிமை;அமைதி;ரகசியம்.
ப.சந்திரசேகரன்

The Unsociable

When the streets were crowded,
I was indifferent to company.
Now when the streets are empty,
I look for someone to talk to.
When people came to hug me,
I treated them like nuisance bugs.
Now I have none even to shake hands.
When friends longed to meet me,
It looked like crazy sentimental stuff.
Now when I long to meet them,
They stay far away,socially distanced.
My closed doors eagerly yearn for a knock
By the once 'worrisome',stream of visitors.
It was irksome to get my clothes ironed;
Today,my ironed dresses stay piled
In my wardrobe,like old files in Govt offices.
Wrist watches have become rest watches. 
Mobile phones are now the social mafias
Mustering manifold,distant social guffaws.
"Be at home;take care;remain safe"
These nagging imperatives sell today,
Like sanitizers and stifling masks.
To be an unsociable in active societies,
Is a prouder and bigger bet of a routine,
Than to be shut at home without society,
Cursed by the stigma of social distancing.
P. Chandrasekaran.

Without a whisker of ethics

Only when an elephant goes must,
It might at times,kill its own mahout.
But madness is the mainstream of men
Whose cave-carved,stone age methods,
Bypass their moods and whims,to set a sail.
Like the oars that steer through the waves,
Man's schemes drone through his dreams.
His mind is dead about others'death;
It cannot be alive to the death of a Tusker,
Lured by a pineapple packed explosive.
The corona-type virus is innate in man,
To infect,infiltrate,injure and eliminate.
When missions fail,madness marauds,
To meet his missions through weird visions.
The animal in man,is always a touted tail
Of his ancestral gene,occupying his archives.
But the animal ethics is ever his missing link;
Man is a Tusker,without a whisker of ethics.
P. Chandrasekaran

புரளி

குப்பையை கிளறினால், 
கும்மென்று பரவும்.
செவிகளில் செதிர்க்காயென, 
சிதரித் தெறிக்கும்.
கும்பலில்  குதித்து , 
கொரோனா ஆகும்.
வார்த்தைகளில் வளரும்,
ஒலியும் ஒளியும்; 
அரளி விதையை, 
கலக்கிக் குடித்ததற்கு,
குலத்தைப் பழிக்கும், 
கதைகள் பிறக்கும்.
விவரப் புள்ளிகள்,    
விவேகக் பட்டியலிடும். 
சாதகங்கள் சாதனைகளாகும்;
சாதனைகள் சவக்குழிகாணும்.
பிடித்தால் பிள்ளையார்;
பிடிக்காவிடில் பிசாசு.
காய்வைத்து களிப்போர்க்கு,
நோய்நகர்த்தும் காயாகும்.
அள்ளி முடித்து 
அரசியல் செய்வோர்க்கு,
அளவில்லா  நொறுக்குத்தீனி.
பள்ளியறை பாடமென, 
பதமாகத் தலையணையில்,
பகுத்தாயும் மந்திரம்!
போட்டுக் கொடுக்கவும், 
கேட்டதைப் பெறவும்,
கேளிக்கை வரியில்லா,
உலுக்கும் உரியாட்டம்.   
காற்றில்வரும் செய்தியென,
சாதிமத பேதங்கள், 
சாத்திரங்கள் ஏதுமின்றி, 
பார்போற்றும் ஒரேமொழி, 
பகடைவழிப் புரளியாம் !
ப.சந்திரசேகரன் . 

Viruses or Locusts ?

Viruses or locusts?
It is a muddy move,from the Devil
To the deep,destructive sea.
Symptoms of disease and famine,
Detour from the same continent
Or from other odd outsources,
To dethrone each one's routine 
To an unrest of an awful kind.
Lock down,lock up and Locusts!
A lousy cobweb of panic,to unwind.
Dying crops and victims of contagion 
Crash hopes into manifold pieces.
Unseen viruses and awkward pests,
Mock at mankind's mammoth power
To exploit in excess,the environment.
Silicon valleys cherishing unicorn dreams
See an avalanche of their stocked piles.
Sudden aggression of a virus or pest,
Seals all steps to take stock of the situation.
What drugs to eat and what ways to treat?
We harvest the present paranoia,from
A hideous heap of our past barbarities.
We are both the virus and the pest.
As we look deep within,our minds' mirror
Reflects surreptitious monsters locked down,
For our myriad mind games of manipulation.
The ongoing loss of lives and crops is the outcome
Of our simian strokes of stirring the hornet's nest.

P. Chandrasekaran.