முற்றுகை

வெற்றிலை சுண்ணாம்பு மென்சீவல் வாயிலிட்டு, 
குற்றமிலா பொழுதுகளை குணங்கமழ சுவாசித்து, 
வெற்றிடத்தை விருந்தோம்பல் விதவிதமாய் நிரப்பிடவே,
சுற்றமெல்லாம் சூழ்ந்துநின்று  சுகம்சேர்த்த காலமுண்டு. 

நெற்றியில் திருநீரின் வெண்மையின் பரிசுத்தம், 
முற்றத்தின் வெளிச்சமென முழுமனதில் பளிச்சிடும்!
உற்றதுணை அத்தனையும் ஊற்றுநீர் பெருக்கெடுக்க,
கற்றதெல்லாம் நன்மைகளே,காலம்தந்த பாடமிது. 

வற்றாத நதியெனவே நம்பிக்கை வழிந்தோட, 
சற்றும் சரிந்ததில்லை,சங்கடங்கள் தாக்கையிலே; 
நற்றமிழ்ச் சுவையெனவே நாற்புறமும் நண்பர்களே!
நற்றிணை அகமாகின் நானூறும் புறமன்றோ!

பொற்றாமரை குளம்தன்னில் சூடழிக்க சிவன்தள்ளி, 
பெற்றதமிழ் பெரிதுவக்க கீரனைக் காத்ததுபோல், 
ஒற்றுமையை உணவாக்கி உண்டு வளர்ந்தோரே, 
முற்றுகையை அரணாக்கி முதிர்நட்பின் முகமாவர்.

ஒற்றருக்கு ஒளியும்வழி;ஒற்றுமைக்கு ஒளியேவழி;
சிற்றூரும் பேரூரும் சிதறாமல் சேர்ந்துநின்று 
வெற்றிவழி வரையறுத்து,வீதியெங்கும் முழக்கமிட, 
மற்றவழி மறைந்திடுமே,ஒற்றுமையின் முற்றுகையில்! 



ப.சந்திரசேகரன் . 

Being at the Tail End

Being at the tail end of life,enables age
To travel from the tail to the body,
That stood tall,stooped low,made conquests,
And met defeats in the event of mangling falls.
Ageing is seeing the body's breakthroughs
And breakdowns,through the mind's
Microscopes and binoculars.
Tickle the tail end with sticks of the past.
The tail's toss tips into veins and muscles
To reset the clock for a backward tick tick.
It juggles thoughts to wield juvenile wings.
A mug of water is at times worth a bucketful.
A peg is enough to peep into Hedonist heights.
Retrospection is not remanding oneself 
Into the custody of rigorous nostalgia.
Introspection is not an act of pelting stones 
Into calm waters,to cause ripples for revisiting
The troubled locations of the time stations.
It is for joining the mainstream of fresh fountains,
That energizes the tail end for a revived tenure;
Let the body,stand tall,stoop low,conquer and lose.
The tail transforms the aged body and mind
For yet another robust round of sensational
Breakthroughs and breakdowns,jostling with  
Genetically modified young bodies and minds, 
Tuned more to apps and devices,rather than to
Fellow feelings of reciprocating human symptoms.
P. Chandrasekaran. 

பஞ்சமி நிலம் !

பஞ்சமி நிலமென்ன,பஞ்சம்கோடி பார்த்ததுவோ?
அஞ்சியஞ்சி வாழ்ந்தவர்க்கு,ஆங்கிலேயர் தந்ததுவோ?
வஞ்சகரின் வாஸ்துவுக்கு வாயிலெனச் சென்றதுவோ?
மிஞ்சியதால் கெஞ்சியதோ,கெஞ்சியதால் மிஞ்சியதோ ?

அஞ்சுக்கு முன்னாலே நாற்திசையும் வர்ணங்களோ?
நஞ்சுத்துளி பாலில்விழ,பாலெல்லாம் பாழாமோ!
பஞ்சைச்சுற்றி தீயிருக்க,பார்க்கும்தரி பரிதவிக்க,
நெஞ்செலும்பு வேகாது,வெந்தசிதை வாடுமன்றோ!.

மஞ்சத்தில் கிடந்தாலும்,மாந்தோப்பில் படுத்தாலும்,
நெஞ்சாரத் தாங்குவதே,நிலத்தாயின் மரபாகும்.
கஞ்சிக்குக் கலசமெனின்,காசிக்கு வேறுண்டோ?
வஞ்சிக்கும் நிறத்திற்கும்,வாய்க்கரிசி நிலம்தானே!

செஞ்சுவச்ச ஏணியிலே செறுக்குடனே ஏறிநின்று,
மிஞ்சியவர் யாருமுண்டோ,மேனியிங்கே சரியாது?
செஞ்சோற்றுக் கடனாக நிலத்தாய்க்கு நாம்தீர்த்தல்,
பஞ்சவர்ணம்  ஒன்றாக்கும்,பஞ்சமிலா பயன்பாடே !
ப.சந்திரசேகரன் . 

Long shot memory bytes

  I remember to have stamped
 On the hood of a little cobra
 As a boy of three or four years,
 And cried "Oh Lord Shiva!save me".
 I remember to have walked 
 To a couple of primary schools,
 Holding the edge of my loose, 
 Half trousers,in one of my hands,
 Walking forgetfully bare footed often, 
 Pulling my flat foot across uneven roads.

 I remember the hurricane lamp days
 In a solo Railway house with a tiled roof,
 Struggling to trace letters of the alphabet
 Through half lighted,shared lamp glows,
 And striving to form words from them.
 My nimble hands carried letters and figures
 On my crosswise broken slate,
 Like bullock carts carrying people,
 On many battered,narrowly curved streets.
 It looked as if I used my half broken slate pencil,
 Like a stick, that forced the bullocks to drive.

 I remember,my awkward adolescent days 
 At a less manned Municipal High School,
 Were worse an ordeal,for a weakling of my sort;
 My memories hit teachers,as hallucinations.
 They were mere shadows like passing clouds.
 Sitting on the ground,mostly for open air classes,
 Listening to class pupil leaders most of the time,
 Learning looked like shadow fighting.
 I remember one lean,but leonine Tamil teacher,
 Who bore the name of  actor Siva Karthikeyan 
 In a film,that the hero was ever shy to own.

 I remember the blessing of Jupiter,when I moved
 To another school,as a boy of fourteen;
 My father's transfer to a city with a rock,
 Ruled by the Elephant God sitting on its peak,
 Retrieved my'nine to fourteen'by a tricky tweak.
 I discovered myself,as a well grown learner,
 Redeeming the height of half a dozen years,
 In a mind blowing half a dozen months. 
 It was a miracle made by a lofty class teacher, 
 Of a less known Railway Mixed High school,
 Who with the courtesy of a cane,ever on hand,
 Had the power to build solid hopes from silly nothings.
 Ever do I remember,my Titan teacher,Mr.Isaac Dhanraj.
  Note:-
  {It was in the film Edhir Neechal that Sivakarthikeyan 
   shunned his given name}
P. Chandrasekaran

தகர்ந்திடும் முடிச்சுகள்

சகலமும் சகிப்பதே, 
யுகம்நிறை  அறம்; 
சகதிகள் கடப்பதே, 
பகைவெல்லும் பலம்.
அன்பெனும் சாலையை 
அகலமாய் அமைத்து, 
ஆழ்மனம் விரிந்திட, 
ஆற்றலாய்க் காண்பது,
ஆலமர நிழலே! 

புகலிடம் படர்ந்து 
பூரிப்புத் தருகையில், 
புத்தியில் பதிவது 
புத்தனின் போதியாம்.
சுகம்தரா சொந்தங்களின் 
சூழ்நிலைச் சூடுகள், 
மிகைப்படப் புரிவது, 
அறிவின் அதிர்வுகள். 

சுகமொரு சறுக்குமரம்; 
சிகரம் தொட்டு, 
சீக்கிரம் சரியும். 
சோகமொரு சுருள்கத்தி; 
வேகமாய்ச் சுழன்று, 
வீழ்த்திடும் மனவுறுதி. 
அகத்தினில் ஆசையின் 
ஆயிரம் வளைவுகள்; 
எகிறுமோ எதிர்படா  
மனதின் இறுக்கம்? 

முகிலை முட்டுதல் 
முயற்சிச் சான்றிதழ்.
திகைப்புகள் தாக்கிட, 
திணறிடும் துடிப்புகள்; 
திகம்பரம் இலக்கெனின், 
தகர்ந்திடும் முடிச்சுகள். 
அகலாத தொன்றும் 
அகிலத்தி லில்லை; 
மகப்பே றென்பதே, 
மரணத்தின் வில்லை!
                                       ப.சந்திரசேகரன் . 

Monsoon Maladies

A march of monstrous clouds invaded the sky,
Like a crash of rhinos,to reign and rain.
It thundered like the uproar of Diwali crackers,
Succeeding a line of loveless flash of lightnings.

It rained in a raucous blow,as a colony of bats,
Letting the downpour,lock the streets.
Soon waters rushed into houses and shops,
Like a sudden surge of Income Tax raids.

Frogs and reptiles found their fierce,field days,
Like petty thieves parading during festival times. 
Crazy cameras catapulted coverage of catastrophes,
With tongs of tongues,pulling loopholes in a row. 

Troughs and depressions are the monsoon couples,
Begetting or aborting their scheduled seasonal yields.
Man wails over the monsoon maladies and his chores,
Betraying his laid back lifestyle,sleeping over bedsores.  
     P. Chandrasekaran