பொற்காலக் கனவுகள்

            {இனிய புத்தாண்டு 2020}
வரலாற்றி னுள்ளே நதியொன்று ஓடும்
விரைந்திடும் நதிகள் வளைவுகள் தேடும் 
அரியதோர் வளைவுகள் ஆற்றல் கூட்டிட,
ஆயிரம் ஆண்டினை,பொற்கால மென்பர்.
பாயிரம்  புனைந்திடும் கவிகள் எவரும்,
வாய்மையின் வரிகள் மாற்றுவ தில்லை.
மாய வலையினில் பின்னிடும் அரசியல்
தூய்மைத் தரியினில் தூவிடும் சாயம்.

பொய்யிலா வாழ்வின் பொற்காலக் கனவுகள்,
மெய்யனத் தாயினை தழுவிடும் குழந்தையாய் , 
வையத்துள்,வரலாற்று வேர்கள் ஊன்றிடும்.
இரண்டென ஆயிரம் ஆண்டுகள் கடந்தபின், 
திரண்டுப் பெருக்கயில்,இருபதும் இனிக்கும்.
பரணியில் பேணும் பழமையின் பலமெலாம், 
தரணியின் சரித்திரம் தகர்ப்போர் பலரையும்,  
இரணியன் ஈட்டிய தூணுடைத்து வீழ்த்துமாம்! 
ப.சந்திரசேகரன் . 

Twenty Twenty

                  Happy New Year 2020.
T 20 is no cricket teaser,but a great cricket event.
It is a synoptic show of the creamy,cricket game,
Leaving solid memories of the Samsonite strokes.
'Twenty-20'fabricated word and number,as a film
That brought together,a cluster of cheering actors,
Frame by frame,scene by scene,in an action galore.
Twenty Twenty is not the cardinal number repeated;
It is a cardinal calendar,conceived to catapult hopes.

In the line of the winners of a game and a blockbuster,
Comes the twentieth anniversary of the new millennium,
That was born with the pangs of a bug,baffling its birth.
The bug was gone and a bunch of brand new bytes shone.
Ten by ten,the yeasty years have flown fleeting,in a flick,
Tracking now,to Twenty Twenty,for many a classic click.
     Note:- 
    yeasty- characterized by upheaval;restless and turbulent.
P. Chandrasekaran

 

Handy Christmas

                                 Merry Christmas to all.

{Courtesy to Alarmy Stock Photo}

Outstretched hands can ever receive 
To embrace excitingly,either in love,
Or in lovely and lovable brotherhood,
Enacting the power,to hold blindfold.

Open hands have nothing to hide
But may spread its wield to hold.
Closed hands could go this way
Or that way,with hidden hints of  
Treasures and twists,tucking thrills.

Christmas draws the aisles closer,to join 
Hand in hand,like baptism and the Bible. 
The music of bells meets the carols'core,
Like distant minds,dreaming in unison.

A pair of newborn hands clasp the crib,
As the parable of passionate belonging;
Open arms always auger the faith to face,
Friends and foes together,in a lock of love.
Handy Christmas holds us all,from above.
P. Chandrasekaran.

குடியுரிமை

விடியும் பொழுதில் 
வெளிச்சம் வேரூன்றும். 
பொழுது சாய்கையில், 
இருள் வெளிச்சத்தின் 
விழியகற்றி வேரறுக்கும். 
மீண்டும் மறுநாள் 
வெளிச்சம் வெகுண்டெழுந்து,
குடியுரிமை கொண்டாடும். 
வெளிச்சம் ஒரு வெள்ளாடு. 
வேடங்கள் அதற்கில்லை;
வாய்மையே வழிபாடு. 

மண்ணுக்கு நிறமுண்டு; 
மாறிடும் நிறத்திலும், 
மாற்றான்தாய் குணமில்லை. 
இருளை ஈன்றெடுத்து 
இரவு பாடிடுமாம், 
நிறங்களின் இரங்கட்பா. 
மண்ணுக்கு மதமில்லை 
மார்தட்டும் மொழியில்லை. 
சாயும் அனைத்தையும் 
தாங்குமே யன்றி, 
வீசி எறிவதில்லை. 

உயிர்வாழ் இனங்களுக்கு, 
நிலமே உலகு; 
உலகே நிலம். 
பிறப்புக்கும் இறப்புக்கும் 
இடையே காண்பதெல்லாம், 
இனம்சார்ந்த இறுமாப்பு. 
கடந்து செல்லும் 
மாய வலைகளில், 
இடமிங்கே வலமாகி, 
வலியோரின் வன்புலத்தில், 
குலம்பெயர்க்க வழங்கிடுமாம் , 
பிரித்தாளும் குடியுரிமை! 
ப.சந்திரசேகரன் 

முரண்டுகள் களைவோம்!

எறும்பை தண்டிக்க இ.பி.கோ வோ?
குறும்புக் குழந்தையை கோடரி வீழ்த்தவோ?
இறம்பக் கொத்தித்திடின் இனிமையும் வேகுமே;
முறம்பல கொண்டு முரண்டுகள் களைவோம்!

கறுவுதல் கடைவோர் உறவுகள் உதிர்ப்பர்;
திறந்த மனதிற்கு தெருவெலாம் உறவே!   
பறந்திடும் சிறகுடன் பாசமும் பறந்திட,
இறந்திடும் வேளையில்,ஈக்களே உறவாம் .
   
மறந்ததோர் பகைமை,முரண்டுகள் முறித்திட,
சிறந்ததோர் மருந்தென மறதி  நோய்போக்குமே!
கறந்திடும் பாலினில் திரண்டிடும் சுவையென, 
குறைந்திடா குணமது குருத்துடன் தென்னையாம். 

மறம்பினைக் காட்டிட மறப்போர் புரிபவர், 
வெறும்புலம் வென்றிட,முரண்டுகள் பிடிப்பர்; 
அறம்பல பாடியும் அழிவினில் திளைப்போர், 
அறம்புற மாக்குமுன்,முரண்டுகள் களைவோம்! 
ப.சந்திரசேகரன் . 

வெங்காயம்

பொய்யான காயத்தில் ,
மெய்யன மணக்கும், 
பழைய சோற்றின் 
புதிய அத்தியாயம். 
பெரியாரின் செல்லப்பிள்ளை; 
புரியாதோர் பிதற்றிட 
பிடித்திடும் தொல்லை .
உரித்தால் உருவத்தில் 
ஒன்றும் இல்லை ;
சுவைத்தால் சமையலில் 
சொர்க்கத்தின் எல்லை.
காயப் படுத்தினால் 
கண்ணில் நீர்வரவைக்கும். 
பற்றினால் உணவிற்கு, 
ருசிகூட்டும் குணமுண்டு. 
பற்றாது போயின், 
பற்றும் தீயென, 
அரசுக்கு இரணமுண்டு .

ப.சந்திரசேகரன் . 

In Search of goodness

Goodness is not a still born child;
Nor is goodness still to be born.
Somewhere goodness exists.
But amidst stealthy smiles and tantalising tears,
Where to find the bubbly or melting minds?
You find the cows in places other than
Cowsheds,though milk is from their udder.
Like milk,goodness never changes
The spot from where it springs like a fountain.
The search for goodness is a lurch 
Wanting to stabilise its moves to meet the goal.
Goodness is a goal as white as milk is,
Unadulterated by profiting pours of water.
Goodness is not a new born child because
It already exists here,as the child's mother 
And the nobly assisting medical hands,
That help the babe bloom from the womb.
Goodness is both born and browsed from sources
That have already laid their sites with proven grace.
It passes through tracks of piracy,by implanting
Perfectly impenetrable privacy protocols.
Goodness can be searched saved,and forwarded.
But the search for goodness needs a password;
And the password might perhaps be 'Conscience'.
Whoever has one,as pure and white as milk,
Can activate their access to the portal of goodness. 
P. Chandrasekaran.

முற்றுகை

வெற்றிலை சுண்ணாம்பு மென்சீவல் வாயிலிட்டு, 
குற்றமிலா பொழுதுகளை குணங்கமழ சுவாசித்து, 
வெற்றிடத்தை விருந்தோம்பல் விதவிதமாய் நிரப்பிடவே,
சுற்றமெல்லாம் சூழ்ந்துநின்று  சுகம்சேர்த்த காலமுண்டு. 

நெற்றியில் திருநீரின் வெண்மையின் பரிசுத்தம், 
முற்றத்தின் வெளிச்சமென முழுமனதில் பளிச்சிடும்!
உற்றதுணை அத்தனையும் ஊற்றுநீர் பெருக்கெடுக்க,
கற்றதெல்லாம் நன்மைகளே,காலம்தந்த பாடமிது. 

வற்றாத நதியெனவே நம்பிக்கை வழிந்தோட, 
சற்றும் சரிந்ததில்லை,சங்கடங்கள் தாக்கையிலே; 
நற்றமிழ்ச் சுவையெனவே நாற்புறமும் நண்பர்களே!
நற்றிணை அகமாகின் நானூறும் புறமன்றோ!

பொற்றாமரை குளம்தன்னில் சூடழிக்க சிவன்தள்ளி, 
பெற்றதமிழ் பெரிதுவக்க கீரனைக் காத்ததுபோல், 
ஒற்றுமையை உணவாக்கி உண்டு வளர்ந்தோரே, 
முற்றுகையை அரணாக்கி முதிர்நட்பின் முகமாவர்.

ஒற்றருக்கு ஒளியும்வழி;ஒற்றுமைக்கு ஒளியேவழி;
சிற்றூரும் பேரூரும் சிதறாமல் சேர்ந்துநின்று 
வெற்றிவழி வரையறுத்து,வீதியெங்கும் முழக்கமிட, 
மற்றவழி மறைந்திடுமே,ஒற்றுமையின் முற்றுகையில்! 



ப.சந்திரசேகரன் . 

Being at the Tail End

Being at the tail end of life,enables age
To travel from the tail to the body,
That stood tall,stooped low,made conquests,
And met defeats in the event of mangling falls.
Ageing is seeing the body's breakthroughs
And breakdowns,through the mind's
Microscopes and binoculars.
Tickle the tail end with sticks of the past.
The tail's toss tips into veins and muscles
To reset the clock for a backward tick tick.
It juggles thoughts to wield juvenile wings.
A mug of water is at times worth a bucketful.
A peg is enough to peep into Hedonist heights.
Retrospection is not remanding oneself 
Into the custody of rigorous nostalgia.
Introspection is not an act of pelting stones 
Into calm waters,to cause ripples for revisiting
The troubled locations of the time stations.
It is for joining the mainstream of fresh fountains,
That energizes the tail end for a revived tenure;
Let the body,stand tall,stoop low,conquer and lose.
The tail transforms the aged body and mind
For yet another robust round of sensational
Breakthroughs and breakdowns,jostling with  
Genetically modified young bodies and minds, 
Tuned more to apps and devices,rather than to
Fellow feelings of reciprocating human symptoms.
P. Chandrasekaran. 

பஞ்சமி நிலம் !

பஞ்சமி நிலமென்ன,பஞ்சம்கோடி பார்த்ததுவோ?
அஞ்சியஞ்சி வாழ்ந்தவர்க்கு,ஆங்கிலேயர் தந்ததுவோ?
வஞ்சகரின் வாஸ்துவுக்கு வாயிலெனச் சென்றதுவோ?
மிஞ்சியதால் கெஞ்சியதோ,கெஞ்சியதால் மிஞ்சியதோ ?

அஞ்சுக்கு முன்னாலே நாற்திசையும் வர்ணங்களோ?
நஞ்சுத்துளி பாலில்விழ,பாலெல்லாம் பாழாமோ!
பஞ்சைச்சுற்றி தீயிருக்க,பார்க்கும்தரி பரிதவிக்க,
நெஞ்செலும்பு வேகாது,வெந்தசிதை வாடுமன்றோ!.

மஞ்சத்தில் கிடந்தாலும்,மாந்தோப்பில் படுத்தாலும்,
நெஞ்சாரத் தாங்குவதே,நிலத்தாயின் மரபாகும்.
கஞ்சிக்குக் கலசமெனின்,காசிக்கு வேறுண்டோ?
வஞ்சிக்கும் நிறத்திற்கும்,வாய்க்கரிசி நிலம்தானே!

செஞ்சுவச்ச ஏணியிலே செறுக்குடனே ஏறிநின்று,
மிஞ்சியவர் யாருமுண்டோ,மேனியிங்கே சரியாது?
செஞ்சோற்றுக் கடனாக நிலத்தாய்க்கு நாம்தீர்த்தல்,
பஞ்சவர்ணம்  ஒன்றாக்கும்,பஞ்சமிலா பயன்பாடே !
ப.சந்திரசேகரன் . 

Long shot memory bytes

  I remember to have stamped
 On the hood of a little cobra
 As a boy of three or four years,
 And cried "Oh Lord Shiva!save me".
 I remember to have walked 
 To a couple of primary schools,
 Holding the edge of my loose, 
 Half trousers,in one of my hands,
 Walking forgetfully bare footed often, 
 Pulling my flat foot across uneven roads.

 I remember the hurricane lamp days
 In a solo Railway house with a tiled roof,
 Struggling to trace letters of the alphabet
 Through half lighted,shared lamp glows,
 And striving to form words from them.
 My nimble hands carried letters and figures
 On my crosswise broken slate,
 Like bullock carts carrying people,
 On many battered,narrowly curved streets.
 It looked as if I used my half broken slate pencil,
 Like a stick, that forced the bullocks to drive.

 I remember,my awkward adolescent days 
 At a less manned Municipal High School,
 Were worse an ordeal,for a weakling of my sort;
 My memories hit teachers,as hallucinations.
 They were mere shadows like passing clouds.
 Sitting on the ground,mostly for open air classes,
 Listening to class pupil leaders most of the time,
 Learning looked like shadow fighting.
 I remember one lean,but leonine Tamil teacher,
 Who bore the name of  actor Siva Karthikeyan 
 In a film,that the hero was ever shy to own.

 I remember the blessing of Jupiter,when I moved
 To another school,as a boy of fourteen;
 My father's transfer to a city with a rock,
 Ruled by the Elephant God sitting on its peak,
 Retrieved my'nine to fourteen'by a tricky tweak.
 I discovered myself,as a well grown learner,
 Redeeming the height of half a dozen years,
 In a mind blowing half a dozen months. 
 It was a miracle made by a lofty class teacher, 
 Of a less known Railway Mixed High school,
 Who with the courtesy of a cane,ever on hand,
 Had the power to build solid hopes from silly nothings.
 Ever do I remember,my Titan teacher,Mr.Isaac Dhanraj.
  Note:-
  {It was in the film Edhir Neechal that Sivakarthikeyan 
   shunned his given name}
P. Chandrasekaran

தகர்ந்திடும் முடிச்சுகள்

சகலமும் சகிப்பதே, 
யுகம்நிறை  அறம்; 
சகதிகள் கடப்பதே, 
பகைவெல்லும் பலம்.
அன்பெனும் சாலையை 
அகலமாய் அமைத்து, 
ஆழ்மனம் விரிந்திட, 
ஆற்றலாய்க் காண்பது,
ஆலமர நிழலே! 

புகலிடம் படர்ந்து 
பூரிப்புத் தருகையில், 
புத்தியில் பதிவது 
புத்தனின் போதியாம்.
சுகம்தரா சொந்தங்களின் 
சூழ்நிலைச் சூடுகள், 
மிகைப்படப் புரிவது, 
அறிவின் அதிர்வுகள். 

சுகமொரு சறுக்குமரம்; 
சிகரம் தொட்டு, 
சீக்கிரம் சரியும். 
சோகமொரு சுருள்கத்தி; 
வேகமாய்ச் சுழன்று, 
வீழ்த்திடும் மனவுறுதி. 
அகத்தினில் ஆசையின் 
ஆயிரம் வளைவுகள்; 
எகிறுமோ எதிர்படா  
மனதின் இறுக்கம்? 

முகிலை முட்டுதல் 
முயற்சிச் சான்றிதழ்.
திகைப்புகள் தாக்கிட, 
திணறிடும் துடிப்புகள்; 
திகம்பரம் இலக்கெனின், 
தகர்ந்திடும் முடிச்சுகள். 
அகலாத தொன்றும் 
அகிலத்தி லில்லை; 
மகப்பே றென்பதே, 
மரணத்தின் வில்லை!
                                       ப.சந்திரசேகரன் . 

Monsoon Maladies

A march of monstrous clouds invaded the sky,
Like a crash of rhinos,to reign and rain.
It thundered like the uproar of Diwali crackers,
Succeeding a line of loveless flash of lightnings.

It rained in a raucous blow,as a colony of bats,
Letting the downpour,lock the streets.
Soon waters rushed into houses and shops,
Like a sudden surge of Income Tax raids.

Frogs and reptiles found their fierce,field days,
Like petty thieves parading during festival times. 
Crazy cameras catapulted coverage of catastrophes,
With tongs of tongues,pulling loopholes in a row. 

Troughs and depressions are the monsoon couples,
Begetting or aborting their scheduled seasonal yields.
Man wails over the monsoon maladies and his chores,
Betraying his laid back lifestyle,sleeping over bedsores.  
     P. Chandrasekaran

வளர்பிறைக் கனவுகள்

            {இனிய தீபாவளித் திருநாள் வாழ்த்துக்கள்} 

விளக்குடன் வலம்வரும்  தீபத்தின் ஒளியில், 
அளப்பிலா ஆனந்தம் பெறுவோர் என்றும், 
இளைத்திடும் திரியைக் கருதுவ தில்லை.
முளைத்திடும் எதற்கும் முன்னுயிர் விதையே!

உளியென உணர்வுகள் செதுக்கிய சோகம், வெளியினில் தோன்றும் ஒளியினுள் மாயும்!
நளினங்கள் தோன்றும் நாற்புற வாயிலில்,
வளர்பிறைக் காட்சிகள்,வலியினை விரட்டும்!

மிளிர்வதும் மிரள்வதும் விழிகளின் நர்த்தனம்;  உளம்சுடும் உண்மைகள் மறைத்திடும் மெத்தனம். கிளர்ச்சிகள் திரியென எண்ணையில் கிடந்திட, 
விளிம்புகள் வார்த்திடும் விழிகளும் தீபமே!  


துளிர்த்திடும் மகிழ்ச்சியை தொடரச் செய்திட, 
தெளிவைத் தருதலே,எண்ணையும் திரியுமாம்.
களங்கம் கரைத்திடும் தீபத்தின் ஒளியென, 
தளர்ச்சிகள் தீர்ப்பதே,வளர்பிறைக் கனவுகள்.


               ப.சந்திரசேகரன் . 

When we breathe our last

The last breath has a lot to say;
But it is fully choked by the sway,
Of the Stygian rope,that stays hidden,
To clip our breezy breath,all of a sudden.
Was it a word on the will,or a clear confession,
That the withered voice,mumbled to mention?
Othello said'the pity of it Iago,the pity of it'.
It is a pity,the falling voice,fails headlines to hit.

Last breath honks through the lungs like ambulance;
Death wrests it with a whip of cute or crooked silence.
A victim of coma runs his last breath as right riddance;
The rich and the poor,pass away,in severance or penance.
As the loving breathe their last oxygen of love's essence,
Cries abound everywhere,mourning love's loud absence.
                                                      
    P. Chandrasekaran.
Note:-1}Othello was the woeful hero of one of the awesome tragedies of Shakespeare.2}Stygian-dark,gloomy

கல்லானது;கல்லாதது

கல்காரைக் கடந்தே,உயருமாம் கோபுரம்.
கல்லறை எட்டுமுன்,கல்லாததை கல்.
கல்லுளி மங்கனாய் காலத்தை கழிக்காதே!
கல் தூணும்,களைப்பாற்றும் தாய்மடியே.

கல்லானாலும் கணவராம் கற்காலந் தொட்டு; 
கல்லில் நாருரிக்கும் கலியுகக் கல்யாணத்தில்,
கல்லாக் கட்டுவராம் தட்சணையை வரமாக்கி. 
கல்வெட்டில் கல்யாணம்,கடைமடைக் கதையாம்! 

கல்லுளியால் கல்லை,கடவுளெக் காண்கையிலே,
சொல்லுளியால் சிந்தையில் செதுக்கலாம்  நாகரீகம்;
கல்லாங்காய் ஆடியதோர் கள்ளமிலாக் காலம்போய்,
கல்லை விட்டெறிந்து கனிகாணும் காலமிது.

கல்லாப் பெட்டியொன்றே கரையேறும் வழியாகி,
கல்மிஷம் சகுனியெனக்,கடுநஞ்சைக் கலந்திட,  
கல்கண்டுக்  கருணை,அளவோடு அருமருந்தாய், 
கல்லீரல் பலத்தோடு,சூதுகளைச் செரிப்பதுண்டு. 

கல்மழை சிலநேரம் காட்டாற்றைப் படைப்பதுபோல், கல்லாதது மலையெனினும்,கடுகுக்கும் காரமுண்டு; 
கல்மனம் கொண்டோரைக் கனிவாக நடத்துகையில்,
கல்லாத கல்வியும்,கடலாழம் காண்பதுண்டு. 
                                                                               ப.சந்திரசேகரன் . 

Here go the Whistles !

The cry of the new born,is a whistle of the womb,
Stamping its mark as a creator and preserver.
The whistles of the sporting arena spearhead,
The forthcoming torch of winners and runners up.
The whistle of war is a winning glory,or whining story,
Brimming our brains with odyssey whims or elegy hymns.
The guards' whistle is a governing tip of the track,
On which motion militates and mitigates its run.
The bells of places of worship are beaming whistles
Encoding and decoding the language of prayer.
The noise at the hustings is a barking whistle of the ballots.
Strikes and street shows are standardized whistle sounds,
Sublimating the self,against the subverting scheme blocks.
The whistles at the theatres,trumpet the frenzy of fanatics,
Jumping from their seats to the roof,in a jolly jamboree.
All whistles woo the magic of the mind,to revel and rejoice.
While those who blow the whistles kick start a journey,
Whistle blowers expose fraud,fighting against the phoney.
The falling whistle is the final blow of the bereaving breath,
Fatigued by whistles blown or heard,between birth and death.
P. Chandrasekaran.

வரிகள்.

உழைப்பு ஒரு ஊமை;
உருகுவதில் தாய்மை.
வாய் திறந்தாலும் 
சொல்பிறக்காது;
வரிகள் விழுந்து
மரத்துப்போயினும்,
வலிக்கும் வரிகளால்
வாடிப் போவதில்லை!

பணம் பண்ணுவோர்க்கு
வழியெல்லாம் சவாரிக்கு, 
வரிசையில்,வரிக்குதிரைகள். 
நெடிந்துயர்ந்த நிறுவனங்கள்
நெஞ்சு நிமிர்த்தலாம்;
குனிந்தே கூன்விழுந்து,
குடியுயர்த்தும் நெஞ்சிற்கு,
உழைப்பே சீதனம்.
வரியே விழும் தினம்.

கவிதையின் வரிகள்
வரிக்குவரி,பொருளுயர்த்தும் .
உழைப்பின் வரிகள்,
உழைப்புருக்கி உலகுயர்த்தும்.
தலைக்குமேல் வெள்ளமெனில்,
முழங்கூட சான்தானே!
பிறருயர வரியேற்கும்
பெருஞ்சுமையில் உழைப்பு,
வாய்மூடிக் கிடக்கையிலே, 
முட்டிநிற்கும் வரிகளெல்லாம், 
மொழியுயர்த்தும் கவிதைகளே! 
                                       ப.சந்திரசேகரன். 

Bonny Banners

Banners have no manners;

They rise and fall in a'functional'game,
With the power back of money and muscle. 

When a banner kills a budding life,

In cahoots with a speeding tanker lorry,

The killing game strives to fix the killer.

'The dead is after all dead and gone'.

The Gita says"what has taken place, 

Has taken place well,as what does and will".

Banners are not mere happenings though.

They are a mark of deepening death traps,

Into which,politics too falls,by the slip of a step.

Banners beam through streets and highways,

Selling styles of celebrations,sweetly sucking lives.

But bonny banners cease to be a bane,

When they interpret,intentions sane.

Justice looks back and forth to merit reasons,

For letting or not,acts,in tune with the seasons.

The seasoned voice of justice knows its vibrations,

Balancing between banners and their aberrations.
                   P. Chandrasekaran.

நீ மகான் அல்ல!

              {Mahatma remembered is Mahatma honoured}

தேசம்தோள் துண்டாக, 
நேசத்தின் நிசமானாய்!
வாளேந்திய வீரனில்லை;
வானுயரப் போரிட்டாய்.
உனக்குள்ளே நெறிகொண்டு,
ஊர்வெறியை நீ வென்றாய்.
சத்தியத்தின் கிரகமாகி,
சத்தியாக் கிரகம்செய்தாய்!
வேதனையும் சோதனையும்,
வேள்விகளாய் உனைப்பற்ற,
மனிதம் தழைப்பதற்கு,
மனிதனாய் வாழ்வதொன்றே,
மரபெனும் மகத்துவத்தை,
மானுடம் மசியச்செய்தாய்! 
எளிமையில் ஏற்றம்கண்டாய்; 
ஏழ்மையின் ஏகாந்தமானாய்! 
போரின்றி போராட்டம், 
உள்தொடங்கி உலகம்வரை, 
நீநின்று நடத்திவைத்தாய்! 
சுயநலமே தந்திரமாய், 
சுதந்திரத்தின் குரலுயர்த்தி, 
கொன்றோர்க்குத் துதிபாடி 
வென்றதே அவர்களென்று, 
வீண்வெண்பா படைத்திடுவர்! 
நீ சென்றவழி குறைகூறி, 
வாய்மைக்குத் திதியிடுவர். 
வரலாறு மாற்றுகையில், 
மகான் நீயாமோ? 
பாமரன் நெஞ்சமெல்லாம் 
மாமனிதன் நீயாக, 
மகான் எனுஞ்சொல், 
மருவிவரும் அடைமொழியே!
                       ப.சந்திரசேகரன். 

Fame at Home

Fame at home,is home at fame. 
Make your mother proud,
Before you fly your wings out of home.
You and your wings are hers.
She knows what you are made of,
Besides what happens in and around you.
When you spread your wings and fly high,
Your mother monitors your flight and,sings
Proudly of your wings' velocity and width.

Bask your wings to warm up the little birds;
Your mother will laud you,in winged words.
It is the home that shows you the vast world
And not the world,that hides your home furled.
When people look for you,as fields for a tractor,
Lift the low birds,with your fine,feel good factor.
The nests at home you have shunned,are too many;
Your aim should be intense,to fertilize your progeny.
Fly to each and every low nest,in your exhaustive soil,
Diverting your alien flights for a while,to stop the spoil.
Foreign fame evades pages of history,as illusion and myth;
Let your wings in full swing,level the low birds,forthwith.
Fame is a flourish of soil's hopes,that one never smothers,
For the sake of building castles in the air,to amaze others .
                                                          P. Chandrasekaran

அரவணைப்பு

அப்பா அம்மா 
அரவணைப்பு,
ஐந்தில் ஒன்றாய்,
அறிந்தது குறைவே;
ஆனதும்,மிகுதியே! 
பாட்டி தாத்தா 
அரவணைப்பு,
ஏட்டில் படித்தேன்;
கேட்டு அறிந்தேன்.
ஆனதும்,மகிழ்ந்தேன் .
அன்றைய நாளில்
கூடிய உறவில்,
கூட்டத்தில் நானொரு
குறுகிய புள்ளியே!
அரவணைப் பென்றும்,
அறிந்து அணைப்பதே!
எண்ணங்கள் தழுவிடும்
அரவணைப் பெல்லாம்,
வண்ணங்கள் சேர்க்கும்,
வளம்நிறை வாழ்வில்!
தாவிடும் குழந்தையை
தழுவிடும் தாய்மையாய்,
தேவையை அறிந்து
மேவிடும் நன்மைகள்,
நாவினில் தேனென,
பூவினில் பனியென,
நீவிடத் தழுவுமாம்,
நோவுறும் நெஞ்சினை.
பாவங்கள் படர்ந்திடின்,
பாழ்மனம் தவிக்குமாம்!
புண்ணியம் தழுவிட,
பூமியே  தழைக்குமாம்! 
அரவணைப் பென்று 
இறுக்கமாய் அணைப்பது, 
நெருக்கத் தழுவலோ? 
எறும்பினை ஈர்க்கும் 
எண்ணைக் குளியலோ? 
அன்பால் அணைத்திட, 
ஆழ்ந்திடும் நெருக்கம், 
ஆழ்ந்து அணைத்திடின், 
அணைப்பே அழிக்கும்  .
                   ப.சந்திரசேகரன். 

"Good Night"

"Sleep Well"says the bumping bed.
 "Cool, my guy"says the peeping pillow.
  The body does a horizontal break dance,
  Bustling and boxing like a bonny bumble bee.
  Being inclined to sleep,is a begging process.
  Alms is always at the mercy of the giver.
  So is sleep,at the gates of the stony mind,
  Bouncing the tranquilizers,battling for rest.
  To rest in peace,might be easier than
  Vesting oneself with valued sleep of the mind,
  That lets the body earn the fruits of the day.
  A night becomes good,not by saying'good night'
  But by offering sound sleep like a bouquet,
  For a celebration of sure and sustained sleep,
  And not as a bundle of crackers to explode
  As the day's dragons,to drone the sleep zone.
  In between the floor mat and the full moon,
  Sleep passes on,like the fragrance of freedom.
  Watch the new born baby sleeping in the crib;
  Become one,borrowing its freedom for a while.
  The seeds of sleep are sown there for a'good night'.
                                  P. Chandrasekaran.
   
   
  

கழுதை தேய்ந்த கதை

  "கழுதை தேஞ்சு கட்டெறும் பானமாதிரின்னு"ஒரு பழமொழி சொல்லுவாங்க. முன்னெல்லாம்,எட்டாம் கிளாஸ் படிச்சாலே எலி மெண்டரி ஸ்கூல்ல வாத்தி யார் வேல கெடைக்கும். இப்ப எம். ஏ படிச்சுட்டும் சிலபேரு,எடுபிடி வேல பாக்கவேண்டி ஆயிடுது.
    முன்னெல்லாம் பசங்கள பெஞ்சு மேல ஏத்தலாம்; பெரம்பால அடிக்கலாம்; முட்டிபோட சொல்லலாம். 
பெத்தவங்களே வந்து "என் பிள்ள படிக்கலன்னா முட்டிக்கு முட்டி தட்டுங்க சார்"னு சொல்லுவாங்க.  இப்பெல்லாம் லேசா திட்டினாலே,வாத்தியாரோட வேல காலி. 
    அப்போ  கல்யாணம்னாலே,தாலி கட்டறத பாக்க றதுதான்.இப்ப,வரவேற்பில தலையைக்காட்டி, மொய்க் கவர குடுத்துட்டு, வயிறார சாப்பிட்டு, தாம்பூலம் வாங்கிக்கிட்டா, தாலிகட்டு றத பார்த்ததா அர்த்தம்.
    அப்பெல்லாம் சொந்த காரங்க,இல்லாட்டி ப்ரண்ட்ஸ் வீடுகளுக்குப் போனா,லோட்டாவிலே டீயோ காப்பியோ வந்துடும். இன்னிக்கு'டீ போடட்டு மான்னு'கேக்கறதுக்குள் ளா ரயே 'இப்பதான் சாப்பிட்டு வந்தேன்னு' பொய் முந்திடும். 
    இங்கிலீஷ் தெரியலேன் னாலும் எல்லாருக்கும் தாய்மொழி பேசவும் எழுத வும் தெரிஞ்சிருந்தது அன் னிக்கு.ஆனா இன்னிக்கு, முகத்தில முழி இருக்கிற அளவுக்கு,நெனப்புல மொழியில்லேங் கறதுதான் வாஸ்தவம். 
   அன்னிக்கு அரசு வேலை ன்னாலே பென்க்ஷன் உறுதி.இப்ப எல்லாருக்கும் டென்க்ஷன் மட்டுந்தான்  மிஞ்சும்.
   முன்னெல்லாம் பத்து பைசாவுக்கு,ட்ரவுசர்பை  நெறய வறுகடலை;இப்ப பத்து ரூபாய் குடுத்தாலும் பாக்கெட்,பாதிகூட நெறயல. 
    அப்போ  பேங்குல'டெல்லர்' கவுண்டர் இருக்கும்; லெட் ஜ்ர்'இருக்கும்.கையால எழுதினாலும்,கடகடன்னு வேல முடிஞ்சிடும்.இப்ப எதுக்கெடுத்தாலும் 'சிஸ் டெம்'வேல செய்யலேன்னு சட்டுன்னு பதில் வரும். 
    முன்னெல்லாம் பேசறதுக் குன்னே நண்பர்கள் கூடு வாங்க.எப்பகூடலாம்னு பேசறதிலேயே பாதி பொழுது போயிடுது இப்போ. 
    அன்னிக்கு வானொலி வார ஞாயிறு ஒலிச் சித்தி ரத்துக்கும்,தொலைக் காட்சியில ஒளியும் ஒலியு முக்காக ஒவ்வொரு வெள் ளிக்கிழமையும் காத்துக் கிடப்போம். இப்பெல்லாம் சானெல்கள் நெறய  ஆகி சீரியல்கள் சரவெடி யாகி, எப்பப்பாத்தாலும் பொம்ப ளெங்களும் ஆம்பளெங் களும் கத்தறதும்,மூக்க சிந்தறதும்,தொலைக்காட்சியைக்  கண்டாலே  தொட நடுங்குது.
    தியேட்டர்ல சினிமா டிக்கட்டுக்கு மல்லுகட்டுன காலம்போய் இன்னைக்கு பெரிய திரையையும் சின்ன திரையையும் கடந்து,பென் டிரைவ்லையும் கைபேசியி  லையும் நுழைஞ்சு, சினிமா வோடசிறப்பே சிறகொடி

ஞ்ச பறவையாட்டம் ஆயி டுச்சு.
    காமராசர்ன்னு ஒருத்தர், வேட்டி சட்டையோட,நாடு முழுக்க சுத்தி சேவ பண்ணி னாரு.மகாத்மா காந்தி யோ,சட்டையே போடாம 

சுத்தி,சுத்தி,சேவையில சரித்திரம் படைச்சாரு!  இப்பெல்லாம்,பேண்டும் கோட்டும் மாட்டிகிட்டு,உலகம் சுத்தி,அவிங்க அவிங்க தேவையை முடிச்சுக்கி றாங்க. 
   முன்னெல்லாம் அப்பான் னாலே புள்ளெங்களுக்கு ஒரு பயம் இருக்கும். இப்ப அந்த பயமெல்லாம் அப்பா வுக்குத்தான்.புருஷனுக்கு வெத்தல மடிச்சு குடுத்த காலம்போய்,பொண்டாட்டிக்கு மத்தளமான காலமா போச்சுன்னு நெனெக்கிற அளவுக்கு,காலம் மாறிப் போச்சு.காரியங்களும் தேஞ்சுபோச்சு.
    அவ்வளவு ஏன்?ஈமச் சடங் குகள் கூட எளச்சுபோய், இன்னிக்கு செத்தா இன் னிக்கே பால்ங்கிற மாதிரி யும்,பதினாரச் சுருக்கி மூனுலேயே முடிக்கிற மாதிரியும்,ஆகிப்போச்சு. ஹூம்!நகைக்கு மட்டுமா 
தேய்மானம்?எல்லாத்துக் கும் தான். 
                                                                  ப.சந்திரசேகரன். 

Claims,Vocal or Void?

Claims are like pests. 
Unauthorized claims 
Could unfold twists.
No claims made,
Until one deserves it,
Is discretion.
No claims made,
Even if one deserves it,
Marks distinction.

No claims made,
For what one is entitled to,
Is tomfoolery.
No claims made,
For what one is bound to,
Becomes dereliction.
Maternity wards and morgues are at times
Left with unclaimed kids and corpses.
Society celebrates"No aims;No claims"

Watching the moon from here,is poetry.
Reaching the moon raises claims of 
Steadfast scientific passion,
Or the power of political invasion.
Claims mostly surpass one's rights.
This is a soil where each one claims
Everything as a matter of right,
Including the lives of others. 
Arms and acid in the stalker's cloaks,
Manholes and banners in the streets,
Medical negligence in healing hands,
Throw death traps,claiming lives in a spree.

Crimes intrude inquests and investigations,
As clandestine claims,to go unauthentic,
Stealing at times,even the stamp of justice.
While governments claim their supremacy,
Defections like darting dragonflies, 
Claim the spell of elected governments,in a flick.
All claims of the commoner go unheeded,
Like the voice of democracy,choked in a cobweb.
Passive voices are hardly ever heard;
But active voices are made to be heard.
Claims are apple gardens,meant for the selfish giant,
Who clamps down on the meek,with muscles defiant.

                              P. Chandrasekaran.

எழுத்துப்பிழைகள்

'துறவி' என்பதில்
முதலெழுத்து மாற
'பிறவி'ப் பெருங்கடல்
பேரலை கண்டது;
அலைதொடும் 'கரை'யினில்
அழிந்ததோர் எழுத்து
களங்கம் சேர்த்து,
'கறை'யென் றானது.
க'ள'ங்கம் தாங்கிய
விழிகள் இரண்டும்
இடையெழுத் தகற்றி
க'ல'ங்கித் தவிப்பதன்,
காரணம் புரிந்தது.
'புரிந்த'தோர் சொல்லை
பிழையொன்று தாக்கிட 
'பிரிந்த'தோர் என்பதில் 
உயிரது பிரிந்தது.
பிரிவிலும் துறவிலும்
பொதிந்தநல் பொருளில்,
பிழைகளை வாழ்வின்
வழிகளாய் வார்த்திட ,
தலைக்கனம் என்னும்
தலைக்கேறிய பிழையும்,
தனிநபர் நடப்பின்
இலக்கணம் வகுத்தது. 
'எ'ழுத்'து'ப்பிழைகள் 
இருபிழை கண்டிட, 
'ப'ழுத்'த'ப் பிழைகள், 
பக்குவ ஆற்றின் 
படித்துறை ஆனது. 
                     ப.சந்திரசேகரன். 

The Mahabali myth.

Vamana did not need a head to trample;
Rather he tried to fix a precept as sample.
Submission of self before service,stays tall.
Surrender to God's will,never frames a fall.
Mahabali's surrender was a mighty mark
To draw from him,the Lord's divine spark.
This day Mahabali is said to visit our homes
Where our flair for drawing flowers,roams.
Each drawing sets the pursuit of the mind,
Through delicate lines to wind and rewind.
Each drawing drives energy to see the divine,
By dynamic shifting  of the self,to the shrine.
Onam is a celebration of space with grace,
By rule of love,radiating in each one's face.
                                           P.Chandrasekaran

திருப்பங்கள்

நீரைக் கடந்தது,நெருப்பில் வீழவோ; 
நெருப்பை மிதித்தது,நீரில் மூழ்கவோ!
விருப்பங்கள் மனதின் மணற் கயிறுகள்;
திரித்திடும் வேளையில்,தவறிடும் இலக்குகள்.

கற்றதோர் கணக்குகள் கூட்டிக் கழித்து, 
காற்றிலா உடலாய்க் கால்நீட்டிக் கிடக்கயில் , 
நெற்றிக் காசும் நிஜங்களின் திருப்பமே! 
சற்றும் எதிர்ப்படா,சறுக்கலே திருப்பமாம். 

பரட்டையர் தலையில் படர்ந்திடும் பேன்களை, 
விரட்டுதல் எளிதோ,வீண்செயல் வலிதோ? 
புரட்டும் பார்வையில்,விருப்பம் என்பது, 
திருப்பம் காணும் திடுக்கிடும் கதையே!

வெற்றியே தோல்வியின் திருப்பமாய் ஆவது,  
வற்றிய மண்ணிற்கு வளம்தரும் நதியாம் ! 
தொற்றிடும் நோயென தொடரும் தோல்வியில்,
உற்றநல் தோழன்,உதவிடும் மவுனமாம். 

வருமுன் காப்பதே அறிவெனச் சொல்வர்; 
இருமுனைக் கத்தியாய் எதிர்ப்படும் நிகழ்வினில், 
தெருமுனைத் தாண்டிடக் கண்டிடும் திருப்பம், 
உருவகம் போலொரு ஊழ்வினைக் கதையே! 


                                                             ப.சந்திரசேகரன். 

Thanklessly Noblest.

       {Teachers'day greetings,5th Sep 2019}

Teaching is the touchscreen to track learning;
Drawing the right power,lets the light burning.
All those who teach,have used the touch screen,
To deliver the source to a bunch of learners keen. 
Lord Krishna the best teacher,infused his theme,
Adding his scheme,into his chosen learner's steam.
The disciple absorbed the spark,to hit the spot sure,
With lessons learnt,for achieving his missions pure.
Inspiring teachers,move beyond books and the board;
Imprinting the essence of learning in the mind,stored.

Everyone starts learning from the mother's womb.
Every mother teaches her yield,to wield its bloom.
Paternal role models,mark the runways for pickups;
They make their wards choose,their course and cups.
Teaching in the past was a matter of the minds'meet,
Tethering the learner to the fields of fascinating feat.    
Today,the ways of learning have boomed far and wide;
The role of the teacher is that of a cut and paste guide.
The nitty-gritty nuances of the the noblest profession,
Are traced on a single day,through memory's recession. 
P. Chandrasekaran.

Happy Returns.

Marriage is bilateral;
Love is returnable.
Love is bilateral;
Happiness is returnable.
Relationship is bilateral;
Affection is returnable.
Friendship is bilateral;
Trust is returnable.
Help is bilateral;
Gratitude is returnable.
Service is bilateral;
Recognition is returnable.
Respect is bilateral;
Cordiality is returnable.
Transaction is bilateral;
Patronage is returnable.
Interaction is bilateral;
Information is returnable.
Trade is bilateral;
Profit is returnable.
Investment is bilateral;
Interest is returnable.
Entertainment is bilateral;
Enjoyment is returnable.
Instruction is bilateral;
Knowledge is returnable.
Success is bilateral;
Fame is returnable.
Life is bilateral.
Experience is returnable.
                          P. Chandrasekaran.
Note:- (the other side of life is death)

பிரியம்

பிரியம் கூடிட'பிரியோம்' என்பர்!
'பிரியோம்'என்றதும் பிரிதல் கூடுமாம்!
அரியதோர் பிரியம் அம்மா மடியினில்;
பிரியமிலாத் தாய்மடி,பிரிவின் முதற்படி .
விரியா மனமது தாய்மைக்கும்  உண்டாம்!
புரியா பிரியம் காதலின் முகவரி;
புரிந்தபின் பிரிவது,பிரிவின் முகவுரை.
பரிவிலா உறவில் பிரியத்தின் காயம்; 
பிரிந்திடும் உறவில்  பொய்கதை மாயும். 
உரியதோர் பிரியம் நட்பின் நடப்பு;
நரியின் சூழ்ச்சியில் நட்பது,நடிப்பு.
கரையா நட்பு கடலுக்கு குள்ளே,
அரித்தல் அறியா அன்பெனும் பாறையாம்.
தரையில் நின்று வானதைப் பார்க்கையில்,
திரைகடல் கடந்திடும் தெளிந்த பிரிவாம்! 
தூரத்து நிலத்தை வானம் தொடுவது,
திரைகள் மறைத்திடும் பிரிவின் கதையாம்!
புருவம் விரிந்திடும் பிரியத்தின் சாலையில் 
தெருவின் கோணலாய்ப் புருவம் சுருங்கிடின் ,
பிரிவெனும் விபத்து தாக்கிய நிகழ்வாம்!
புரிந்ததும் பிரிவது புத்தியின் பரிந்துரை;
பிரிந்ததைப் புரிவது பிரிதலின் நடைமுறை.
பிரியாப் பிரியம் பூமியில் இல்லை;
பிரியம் கொள்ளலே பிறப்பின் எல்லை. 
                                                    ப.சந்திரசேகரன். 

Sleeper cells

Every organization is belied by its faith.
There will be a glitch for every Goliath.
When truth travels tirelessly on its solid road,
It knows not that falsehood is already on board.
The betrayers are back,unnoticed,on one's pillion;
This fact is hardly known,even to one in a million.
Stooges and schemers are ever the back stabbers.
Sleeper cells are the worst kind of time grabbers.
For hitting from behind,they mostly stay confined,
To push the blind believers into a rattling rewind.

Belief is a battle of the brain against occasions odd,
That highlight backroom tales full of feint and fraud.
Like latent sicknesses shooting up all of a sudden,
Sleeper cells strike us unawares,with venom hidden.
Can shadows surpass substance of transparent truth,
With master plans and morphing materials uncouth?
Manipulation theories lay their tracks on the loose soil,
Forgetting the ground realities that force them to recoil.
Wake up calls win over the surreptitious sleeper cells,
Nullifying each negative move with timely alarm bells. 
P. Chandrasekaran.

அத்திவரதர் கணக்கு.

வரதா!
வரவுக் கணக்கைப் பார்த்தாயா?
வந்தவர் எத்தனை? 
வந்தவரில் தந்தவர் எத்தனை? 
தந்தவர் தந்தது எத்தனை ?
தந்தது எல்லாம், 
உன்கணக்கில் வந்ததா?
நிலத்தில் நீ நின்றபோது,
பலர் பலத்தை நீ அறிந்திருப்பாய்!
பலத்தாலும் நலத்தாலும்,
பலர் உன்னை பார்த்திருப்பர்.
இலக்கு என்று ஒன்றுமில்லை 
எண்ணிக்கையில் உனக்கு!
எண்ணங்களில் மட்டுமே
வீற்றிருக்கும் நீ,
உன்னைப்பற்றி எண்ணுவோர்க்கே
அளிப்பாய் முன்னுரிமை.
எண்ணியது எவ்வளவென்று,
எண்ணியவரே அறிவர்!
உன்னை பற்றி எண்ணியவர்க்கு,
எண்ணங்களால் ஏற்றம்; 
எண்களால் அல்ல!
எண்ணியவர்,
எண்ணிமுடித்ததும் அளிப்பர் கணக்கு.
உன்னை எண்ணியே நின்றவர்க்கு ,
எண்ணங்களில் கணக்கில்லை.
நாற்பது வருட கணக்கு, 
நாற்பத்து எட்டு நாளில்;
நாற்பத்து எட்டுநாள் கணக்கை 
எண்ணவே,மீண்டும் உனக்கு
நாற்பது வருடமோ?
எட்டாக் கணக்கொன்றும்,
உன் பட்டியலில் இல்லை.
எட்டாமல் நின்று 
உன்னை தரிசித்தோர்க்கு,
நாற்பதும்,நாற்பதோடு எட்டும் ஒன்றே!
நீரில் நீ சென்றவுடன். 
ஊரில் மிஞ்சுவது,
நாற்பத்து எட்டு நாட்களின் 
வரவுக் கணக்கே!
உன் பிரதானக் கணக்குப் படிவத்தில்,
எண்ணிக்கை கூட்டுவது,
வந்தவர்களோ?
வந்தவர்களில் தந்தவர்களோ?
தந்தவர்கள் தந்ததோ?
எண்களையும்,எண்ணங்களையும்
எண்ணிக் கூறுவாய் வரதா!
ப.சந்திரசேகரன்.